“เมื่อเช้าลินทำให้ฉันตายใจ เขาดีมากเลย เอาใจฉันทุกอย่าง แถมยังสัญญาว่าตอนเย็นจะกลับมากินข้าวด้วยกัน แต่พอฉันกลับมาก็เจอแต่ยัยครีม เขาเก็บของไปหมดเลย”
“...”
“ฉันสับสน ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำยังไง ฉัน...ฉันไม่เคยคิดถึงวันที่ฉันจะไม่มีลิน”
อันที่จริงเขาพยายามตามหาเธอ แม้แต่ตอนที่ติดต่อกันได้แล้วและเกวลินก็เลือกจะทิ้งเขาไป เขาก็ยังไม่อยากปล่อยมือ
แต่เขาทำอะไรได้ เขาไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นตามหาเกวลินยังไง เขาไปบ้านเธอแล้ว ถามคีรีมาแล้ว แต่ไม่มีใครเห็นเกวลินเลย
“ไอ้ภาม”
ชลวีมองสีหน้าที่ค่อยๆ ร้อนรนของเพื่อนสนิทอย่างเห็นใจ
ดูท่าการจากไปของเกวลินจะทำให้ภามร้อนใจมาก ร้อนเสียจนเขาทำอะไรไม่ถูก สมองที่เคยฉับไวของภามราวกับลัดวงจรไปเสียอย่างนั้น แถมมันทำให้ภามสติแตกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
กระทั่งตอนที่เขาเจ็บปวดที่สุดและถูกแพรวาทรยศหักหลังนอกใจ ภามยังไม่ ‘หลุด’ ขนาดนี้เลย!
“ตั้งแต่ฉันอยู่กับลิน...”
