บัวบุษบาพยายามที่จะตั้งสติ โดยมีผักบุ้งคอยปลอบอยู่ไม่ห่างนานหลายนาทีกว่าที่คนตัวเล็กจะหายเสียขวัญ โชคดีแค่ไหนที่ผักบุ้งมาช่วยเธอไว้ เธอไม่คิดเลยว่า จักรจะเป็นคนที่เลวถึงขนาดนี้
"เจ็บมากมั้ยค่ะ คุณบัว"
ผักบุ้งถามขณะที่กำลังบรรจงทายาที่แก้มของหญิงสาว บัวบุษบาส่ายหน้าปฏิเสธ เจ็บที่กายไม่เท่าไหร่ แต่การกระทำที่เขาฝากรอยแผลไว้ในใจเธอ ทำให้คนตัวเล็กหวาดกลัวที่จะอยู่ที่นี้ เพราะเธอไม่รู้ว่าวันไหนที่จักรคิดจะทำแบบนี้อีก
"ขอบใจผักบุ้งมากนะที่มาช่วย แต่ลุงเดชบอกว่าผักบุ้งปวดท้องไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงมาได้ล่ะ"
"หนูปวดท้องประจำเดือนนิดหน่อยนะคะ กินยาก็หายแล้ว หนูเป็นห่วงคุณบัวเลยเดินมาดู"
คำว่าปวดท้องประจำเดือนของผักบุ้ง ทำเอาบัวบุษบาตัวชาวาบ เพราะเธอนึกขึ้นได้ว่า ประจำเดือนเธอ หายไปสองเดือนแล้ว หรือว่าอาการที่เจตน์เป็นเมื่อตอนเช้า น่าจะเกิดจากการความผิดปกติในร่างกายเธอ
บรึ๊นนนน..... เสียงรถขอ
