“ระวัง...”
เจ้าหล่อนดิ้นจนหลุดจากอ้อมแขน ก่อนจะไปล้มลงกับพื้นตรงหน้าขวดเหล้า เควินจะรีบประคอง แต่หญิงสาวร้องห้ามเอาไว้ พร้อมกับมองด้วยสายตาแดงก่ำ
“อย่า... อย่าแตะต้องฉันอีกเลย...”
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณดื่มทำไม แต่ตอนนี้คุณต้องหยุดดื่ม และกลับบ้านกับผม”
“ไม่! ฉันจะ... ไม่ไปไหนทั้งนั้น... ฉันจะอยู่ที่นี่”
“คุณผิดสัญญากับผมนะ วรันธารา”
วรันธาราช้อนตาขึ้นมองคนตัวโตที่ยืนจังก้าอยู่เหนือศีรษะ พลางเรื่องราวของวรัญญาก็กลับมากระแทกหัวใจอีกครั้ง “ฉัน... ไม่จำเป็นต้องรักษาสัญญา...”
“พูดบ้าอะไรของคุณเนี่ยเนี้ย วรันธาราวรัญญา!”
“คนรักของคุณกลับมาแล้ว!” วรันธาราตะเบ็งเสียงออกไปดังลั่น ก่อนที่น้ำตาจะไหลอาบแก้ม “ผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาก่อนในชีวิต... เธอกลับมาแล้ว กลับมา... หาคุณแล้ว เควิน...”
เควินขบกรามแน่น โทสะเดือดพล่านขึ้นอีกครั้ง
“คุณหมายถึงใคร วรันธารา”
คนถูกถามหัวเราะเย
