วรันธารานั่งกุมมือบนตักของตัวเองแน่น บีบแรงๆ จนรู้สึกเจ็บระบมไปทั้งสองมือ
เควินยังต้องการหล่อนทำไมอีก ในเมื่อ... คนของเขากลับมาแล้ว ผู้หญิงที่สวยราวกับ ‘นางฟ้า’ ในขณะที่หล่อน... คิดถึงตรงนี้แล้วก็อดที่จะก้มมองสภาพของตัวเองไม่ได้
ลูกเป็ดขี้เหร่...
หล่อนไม่มีอะไรเทียบกับวรัญญาได้เลย เหมือนกับที่วรัญญาพูดใส่หน้านั่นแหละ
“ตอนที่เนสบอกฉันว่าเคนมีผู้หญิงใหม่ ฉันก็หวั่นใจไม่น้อยเลยนะว่าตัวเองจะสามารถทวงเคนกลับคืนมาได้หรือเปล่า จนกระทั่งวันนี้... วันที่ฉันได้เห็นผู้หญิงคนใหม่ของเคน นั่นก็คือเธอ... รู้ไหมว่าฉันโล่งใจขึ้นมากเลยทีเดียว เพราะเธอไม่มีอะไรสู้ฉันได้เลย วรันธารา”
เจ็บ... เจ็บเหลือเกิน เจ็บจนหัวใจปวดร้าวไปหมด แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มต้น แพ้... แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ลงสนาม
เล็บคมกริบจิกลงบนฝ่ามือจนทะลุเข้าไปในเนื้อ แต่ความเจ็บปวดที่ฝ่ามือกลับไม่อาจจะเทียมเท่าความทรมานในหัวใจได้เลย หัวใ
