เควินชะงักเท้ากึกอยู่หน้าห้องน้ำ หัวใจเต้นแรง เมื่อเห็นแผ่นหลังของผู้หญิงคนหนึ่งนอนตะแคงอยู่บนเตียงเบื้องหน้า สมองสั่งการให้คำรามเรียกชื่อคุ้นเคยออกไป
“วรันธารา...”
สองเท้ารีบก้าวเข้าไปประชิดขอบเตียง
“คุณ... คุณกลับมาหาผมแล้วหรือ”
มือใหญ่คว้าต้นแขนขาวเนียน และกระชากให้คนที่นอนอยู่พลิกหันมาเผชิญหน้า ก่อนที่รอยยิ้มยินดีจะค่อยๆ จางหายไป
“ไครี่ย์?” เควินปล่อยมือจากแขนของไครี่ย์อย่างรวดเร็วราวกับมันคือถ่านร้อนจัด
“ไครี่ย์เองค่ะ”
ไครี่ย์ยิ้มหวาน แสดงท่าทางเชิญชวนอย่างไม่คิดจะปิดบัง เควินที่ตอนนี้มีเพียงผ้าขนหนูพันอยู่รอบสะโพกแค่ผืนเดียวเท่านั้นขยับออกห่างทันที
“เธอเข้ามาในห้องของฉันพี่ทำไม”
ไครี่ย์อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “พี่เคนทำเป็นไร้เดียงสาไปได้ ผู้หญิงเข้ามาหาผู้ชายในห้องแบบนี้... ในชุดนอนบางๆ แบบนี้...” เด็กสาวขยับลงจากเตียง และรีบเดินไปหยุดตรงหน้าของเควิน และนั่นก็ทำให้เควินได้เห็นสัด
