“ที่พลาดก็เพราะว่าพี่เคนไม่มองไครี่ย์ไงคะ”
“ไม่มอง...? จะไม่มองได้ยังไง ในเมื่อเควินเป็นผู้ชาย และหนูไครี่ย์ก็ออกจะสวยขนาดนี้ ถ้าไม่มองก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้วล่ะ ป้าว่าหนูไครี่ย์ยั่วยวนไม่พอหรือเปล่า”
ไครี่ย์ส่ายหน้าน้อยๆ ไม่มีทีท่ากระตือรือร้นใดๆ อีกแล้ว “ถ้าผู้ชายคนหนึ่งมีความรักมั่นคงอยู่ภายในใจ ต่อให้หนูยั่วยวนแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางเกิดอารมณ์กับหนูหรอกค่ะ”
“หนูไครี่ย์คิดว่าเควินยังลืมนักข่าวกระจอกคนนั้นไม่ได้เหรอ”
“ไม่ใช่แค่ลืมไม่ได้ค่ะ แต่พี่เคนไม่มีวันลืมต่างหาก พี่เคนรักผู้หญิงคนนั้นมาก”
“แต่มันก็ไปแล้วนี่”
“ตัวไปแล้ว แต่ความรู้สึกที่พี่เคนมีให้มันยังคงอยู่ และหนูก็รู้ตัวดีกว่าไม่อาจจะรับมือได้ไหว หนูคงไม่มีเสน่ห์พอที่จะทำให้พี่เคนเลิกรักผู้หญิงคนนั้นหรอกค่ะ”
“หนูไครี่ย์พูดแบบนี้ก็หมายความว่า...”
ไครี่ย์พยักหน้าน้อยๆ พลางจ้องหน้าสบประสานสายตากับแคลอรีน่า “หนูขอบคุณคุณป้ามากนะคะที่ใ
