เสน่หารัก นางร้าย

บทที่4 ปกป้องน้องสาวคนนี้

“คุณรส เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าครับ”

น่าแปลก ยิ่งใกล้ชิดร่างเล็กของเธอคนนี้กลับเหมือนว่าน้ำผึ้ง คนรักเก่า ไม่จากเขาไปไหนแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว เหมือนเธอยังคงวนเวียนแก่บูรพาตลอดเวลาโดยที่เขาไม่รู้ตัว

“รสรู้สึกเจ็บข้อเท้านิดหน่อย โอ๊ย” แสร้งส่งเสียงร้องดังขึ้นอีกนิด พิสุทธิ์ทนไม่ไหวรีบเข้ามากระชากตัวคู่หมั้นออกจากหญิงสาวจอมมารยาเถไถอย่างเธอ

“พี่บูมอยู่ตรงนี้นี่เอง พิตามหาพี่บูมซะให้ทั่วงาน”

“พิสุทธิ์! ลากตัวฉันออกมาทำไม คุณรส” สายตาคมกริบส่งตาขวางดุดันแก่คู่หมั้นที่เขาไม่ต้องการอย่างไม่พึงพอใจ

“ทำไมพิจะลากตัวพี่บูมออกมาจากผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ในเมื่อเราสองคนกำลังจะแต่งงานกันในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า พิก็ต้องดูว่าใครจะมาแย่งคู่หมั้นไปจากพิ”

พิษรักแรงหึงหวงของผู้หญิงมีมากกว่าปกติ มธุรสแอบสะใจที่เห็นหญิงเลวหวงคู่หมั้นตัวเองออกนอกหน้านอกตา แค่นี้ยังไม่สาสมกับความเลวที่หล่อนเคยกระทำกับเธอเลยด้วยซ้ำ

“พิสุทธิ์ คุณมธุรสเป็นลูกหลานของคุณลุงดนูภพ ฉันก็แค่ช่วยเธอเท่านั้นเอง ทว่าแต่คุณรส ไม่เจ็บข้อเท้าแล้วใช่ไหมครับ” บูรพาเพิกเฉย ไม่สนใจคู่หมั้น แววตาความห่วงใยส่งมอบทางมธุรสเพียงผู้เดียว

“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะพี่บูม เอ่อ คุณบูรพา” เธอเผลอหลุดคำพูดกับคนรักเก่าเสียแล้ว

“เมื่อกี้นี้คุณรสเรียกผมว่าอะไรนะครับ” เขาทอดถามด้วยความแปลกใจ มีผู้หญิงคนสองคนที่เรียกชื่อสนิทสนมคือคู่หมั้นและคนที่สองคือ...

“น้องรส! น้องมาอยู่ตรงนี้นี่เอง พี่ตามหาซะให้ทั่วงาน”

ดนุภัทรเริ่มชักทนไม่ไหวรีบเข้ามาแทรกกลางคนสามคน พิสุทธิ์ส่งสายตาเลศนัยแก่ลูกชายมหาเศรษฐีที่เธอแอบหมายตาเอาไว้ แต่เขากลับไม่เล่นด้วย

“พี่ภัทร” มธุรสไม่แปลกใจว่าท่านประธานหนุ่มผู้ครองตัวโสดสนิทเข้ามาได้ยังไง คงแอบฟังเธอกับคนรักเก่าล่ะสิท่า

“เมื่อกี้นี้ผมเห็นว่าคุณรส น้องสาวของคุณกำลังจะล้มลง ผมก็เลยมาช่วยคุณรสเท่านั้นเองครับ” ชายหนุ่ม เจ้าของห้างฯดังรีบแก้ตัวแทนน้องสาวบุญธรรมของดนุภัทร กลัวว่าพี่ชายเธอจะพาลโกรธเอา

“ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ครับคุณบูรพา ไม่เห็นต้องร้อนตัวออกตัวแรงขนาดนั้นก่อนก็ได้” ดนุภัทรเก็บกดอารมณ์หึงหวงมธุรสแก่บูรพาที่เป็นคนรักเก่า เขาเป็นแค่พี่ชายที่หวงน้องสาว

“ถ้าอย่างนั้นคุณภัทรช่วยดูแลน้องสาวของคุณเอาไว้ให้ดีๆ นะคะ อย่ามาตีเนียนทำเป็นอ่อยผู้ชายคนอื่นที่มีเจ้าของอยู่แล้ว เพราะพิไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพี่บูม ว่าที่เจ้าสาวของพิ”

“ว่าที่เจ้าบ่าว หล่อนพูดบ้าอะไร ฉันบอกเธอตอนไหนว่าฉันจะแต่งงานกับหล่อน” บูรพาสวนกลับคู่หมั้นสาว มีหรือคนหน้ามึนอย่างพิสุทธิ์จะสะทกสะท้านกับคำพวกนั้น

“อีกไม่นานแม่ของพี่บูมคงให้เราสองคนแต่งงานกันอย่างจริงจังสักที พี่บูมเลื่อนงานแต่งของเราไปหลายเดือนแล้วนะคะ คุณแม่ไม่ยอมเลื่อนอีกแน่นอน”

“จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นรสขอแสดงความยินดีแก่พวกคุณสองคนล่วงหน้า น่าเสียดายจัง แต่ถึงคุณบูรพาจะแต่งงานกันแล้ว เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่เสมอนะคะ”

มธุรสไม่กลัวคำขู่ของผู้หญิงชั่วร้ายคนตรงหน้า เธอไม่ใช่น้ำผึ้งคนที่ยอมใครก็ได้ในอดีต เธอคนนี้พร้อมตอบโต้กลับแก่ศัตรูหัวใจตัวเองให้เจ็บแสบมากที่สุด

'แก นังมธุรส กล้าต่อปากต่อคำกับฉันเหรอ!'

พิสุทธิ์ทนไม่ไหวรีบโพล่งปากใส่ผู้หญิงหน้าตาเหมือนศัตรูหัวใจที่เธอเคยสั่งคนฆ่าจนตายครั้งในอดีต ดูก็รู้ว่ามธุรสออกสนใจว่าที่เจ้าบ่าวบ่อเงินบ่อทองของเธออย่างนอกหน้านอกตา

“ฉันขอเตือนคุณมธุรสเอาไว้ตรงนี้นะคะ ถึงจะเป็นลูกหลานคนรวยที่เขาอุปการะเลี้ยงดู แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องมายุ่งกับคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว เป็นถึงลูกสาวบุญธรรมของท่านดนูพล แต่ต้องทำตัวต่ำๆ ระริกระรี้จ้องจะเอาว่าที่ผัวคนอื่นแบบนี้ มันไม่ดีนะคะ”

“นี่หล่อนพูดบ้าอะไร ขอโทษคุณรสเดี๋ยวนี้!” บูรพาออกโรงปกป้องหญิงสาวตรงหน้า ทั้งที่เจอกันเพียงครั้งเดียว

“เจอกันครั้งแรก พี่บูมก็เข้าข้างมันเหรอ หรือว่าเป็นเพราะมันหน้าตาเหมือนกับคนรักเก่าที่ตายไปแล้ว ทั้งที่พิเป็นคู่หมั้นของพี่บูม พี่บูมต้องสนใจคู่หมั้นตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น!” หญิงสาวแทบปรี๊ดแตก

“มันไม่ใช่ครั้งแรก ฉันเจอคุณรสก่อนงานครั้งนี้อีก ขอตัว ฉันเบื่อหน่ายคนเซ้าซี้อย่างหล่อน!”

บูรพาหัวเสียแก่คู่หมั้นสาว ถึงรู้ดีอยู่แก่ใจว่าพิสุทธิ์เคยทำให้เขาสูญเสียคนรัก แต่เอาผิดเธอไม่ได้เพราะมีพ่อเป็นมาเฟียผู้มีอิทธิพลใหญ่โตก่อนผละออกจากตรงนี้

“พี่บูม เป็นเพราะเธอคนเดียว มธุรส! ฉันจะเตือนเธอเอาไว้ว่าอย่ายุ่งหรืออย่าเข้าใกล้คู่หมั้นของฉันอีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

พิสุทธิ์โกรธแค้นหญิงสาวตรงหน้า ยิ่งเห็นสายตาเย้ยหยันของเธอส่งมาอยากจะสั่งคนฆ่ามันเหมือนคนรักของบูรพาในอดีต

“คงจะไม่ได้แล้วละค่ะ เพราะยิ่งห้ามมันก็เหมือนยิ่งยุ ฉันชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าคุณเป็นคู่หมั้นของคุณบูรพาหรือเปล่า หรือว่าเป็นคู่หมั้นที่เขาไม่เอา”

มธุรสแค่นยิ้มเยาะแก่ศัตรูหัวใจด้วยความสะใจ คำพูดอย่างเดียวไม่ทำให้พิสุทธิ์เจ็บ การกระทำต่างหากที่จะแก้แค้นสำเร็จ เป้าหมายแรกคือพิสุทธิ์ คนที่สั่งลูกน้องตัวเองจงใจฆ่าเธอให้ตาย

“แก! นังมธุรส”

มือเรียวเล็กกำมือแน่น เธอมั่นใจว่าคนตรงหน้าไม่ใช่น้ำผึ้งคนที่เคยยอมตน แต่เป็นมธุรสคนใหม่ที่กล้าตอบโต้เธอทุกคำจนเจ็บแสบ

“ถ้าคุณพิสุทธิ์กล้าแตะต้องตัวน้องรสของผมแม้แต้ปลายเล็บ ผมไม่เอาคุณไว้แน่!” สายตาเข้มดุดันจ้องมองคนที่คิดร้ายกับน้องสาวบุญธรรม

มธุรสเหลือบเห็นมือแข็งแรงแตะไหล่มนเล็กของเธอ ดนุภัทรไม่ยอมให้ใครมาพูดจาดูถูก เหยียดหยามคนสำคัญของเขา

ดนุภัทรขอปกป้องน้องสาวคนนี้สักครั้ง...

“เป็นแค่น้องสาวบุญธรรม คุณดนุภัทรไม่เห็นจำเป็นต้องออกโรงปกป้องแทนกันเลยเนี่ยค่ะ ไม่ใช่น้องสาวแท้ในไส้สักหน่อย” พิสุทธิ์แอบหมั่นไส้ผู้หญิงตรงหน้า ยิ่งเห็นยิ่งสุมไฟริษยาความแค้นมากขึ้นที่มีแต่ใครสนใจมธุรสคนเดียว

“ถึงจะไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ แต่เธอมีค่ามากกว่านั้นหลายเท่า ทางที่ดีคุณพิสุทธิ์ควรกลับไปหาคู่หมั้นของตัวเองดีกว่านะครับ”

“ถ้างั้นพิขอตัวกลับก่อน อยู่แถวนี้นานๆ รู้สึกเหม็นขี้หน้าของคนสำออยยังไงชอบกล”

“พวกมันกลับไปแล้ว พี่ภัทรเลิกเล่นละครปกป้องน้องสาวต่อหน้าคนอื่นตบตาได้แล้วค่ะ” มธุรสแอบรู้สึกดีที่มีเขาคอยดูแล คอยอยู่ปกป้องเธอจากพิสุทธิ์

“ใครบอกว่าพี่เล่นละครตบตาพวกเขาล่ะ ทุกการกระทำทุกคำพูดที่พี่เอ่ยออกมา พี่พูดจากความรู้สึกที่พี่รู้สึกจริง พี่จะไม่ยอมให้ใครมารังแกหรือทำร้ายน้องรสเหมือนครั้งในอดีตอีกแล้ว”

“พี่ภัทรอย่าทำดีกับรสมากกว่าสถานะพี่น้อง ถึงเราจะเป็นพี่น้องกันปลอมๆ ก็ตาม รสมาถึงจุดนี้ก็เพื่อต้องการแก้แค้นคนที่เคยทำร้ายรสเท่านั้น พอรสสะสางเรื่องนี้เสร็จ รสจะได้ใช้ชีวิตที่เมืองนอกตามตั้งใจไว้สักที”

“เรื่องนั้นพี่ไม่ขัด แต่อย่าห้ามความรู้สึกของพี่ได้เลย พี่ขออยู่ดูแลน้องสาวบุญธรรมคนนี้ คอยอยู่ใกล้ชิดน้องรสแบบนี้ได้ไหม พี่เป็นห่วง” ก็ใจเขามันรักไปแล้วมันห้ามไม่ได้ เขาขอทำหน้าอยู่ดูแลเธอจนกว่าจะจัดการพวกคนเลวได้

“รสไม่ว่าอะไรพี่ภัทร รสต้องขอบคุณพี่และคุณท่านด้วยซ้ำ ถ้าตอนนั้นไม่มีพี่ภัทรคอยช่วยเหลือรสเอาไว้ ป่านนี้รสคงไม่มาอยู่ยืนจุดนี้หรอกค่ะ” หญิงสาวไม่เคยลืมบุญคุณของท่านประธานหนุ่มใจดีและคอยกุมความลับเธอเอาไว้จวบจนถึงปัจจุบัน

“พี่เต็มใจช่วยน้องรสต่างหาก จำเอาไว้ไม่มีใครรักและหวังดีแก่รสเท่ากับพี่คนนี้อีกแล้ว ปะ เราเข้าไปทานของว่างดีกว่า พี่หิวแล้ว”

ชายหนุ่มสบายใจที่ไม่มีใครมาขัดจังหวะเขากับเธอ ไม่ฟังความคิดเห็นของหญิงสาวก็คว้าข้อมือเล็กเข้าไปทานของว่างที่เลขาของเขาจัดเตรียมเอาไว้ให้

“พี่ภัทร”

หญิงสาวงุนงงกับท่าทีแปลกของพี่ชายบุญธรรมที่ดูพยายามใกล้ชิดเธอเป็นพิเศษมากกว่าเดิม เขาเป็นอะไรกันแน่ มธุรสไม่เห็นเข้าใจ