Chapter Twenty Two:
“Again?” Nagtatakang tanong ni Ivo sa Ate n’ya.
Nag-angat ng kilay ang Ate n’ya at saka bahagyang ngumiti.
“Ah! Hindi mo ba naaalala, Ella? Nagkita na tayo sa Batangas.”
Nangunot ang noo ko at saka pilit inalala 'yung kung kailan ko s’ya nakita. Pinakatitigan ko pa s’yang maigi pero hindi ko talaga s’ya maalala.
“Siguro hindi mo na maalala, bata ka pa kasi ‘non.”
Kung bata pa ako ‘non, bakit naaalala pa n’ya ang itsura ko?
“Naku Vanesa, baka naman kahawig lang n’ya iyong nakilala mo,” sabat ni Tita Madeline.
“Hindi Ma, s’ya talaga ‘yon. Kapatid mo si Manuel, hindi ba?”
Mas lalo akong naguluhan. Wala kasi talaga akong maalala na nagkita na kami nitong Ate ni Ivo.
“O-oo, kapatid ko nga si Kuya Manuel pero hindi talaga kita maalala Ate, pasensya na.”
Malungkot n
