Chapter Twenty Three:
Hindi ako nakasagot sa biglaang sinabi ni Ivo sa akin. Parang sandaling lumipad ang utak ko sa alapaap. Kasi hindi ko inaasahan.
“Nabibigla ka lang, Ivo. Don’t say such words that you didn’t really mean.”
Sinubukan kong mag-iwas ng tingin sa kanya, pero hindi ko nagawa dahil ipinirmi n’ya ang mukha ko gamit ang dalawang palad n’ya para hindi ako makawala.
“Ella, I love you. Please, huwag mo naman sanang sabihin na nabibigla lang ako.”
Tinapangan ko ang titig ko sa kanya. Hindi ko alam, pero unti unting namuo ang luha sa gilid ng aking mga mata.
“Why are you crying?”
Umiling ako at pinikit ang mga mata para hindi s’ya matingnan. First time kong maiyak sa harap ng isang lalaki. Ito na yata ‘yong pag-ibig. Hindi ko nga lang alam kung bakit ako umiiyak ngayon, kung
