ลมกรรโชกขึ้นมาวูบหนึ่งจนร่างบางสะท้าน อ้อมแขนแข็งแรงยังคงไม่คลายออกอย่างให้ความอบอุ่น กระแสเสียงที่เอื้อนเอ่ยบอกถึงความห่วงใยที่มากมายอยู่ในห้วงใจ
“หนาวไหม”
ศีรษะมนส่ายไปมาเป็นคำตอบ แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอเขาไว้.. อิงกายไปหาอย่างแผ่วเบาไม่เขินอายซึ่งกันและกันอีกต่อไป
“ยิหวา พี่จะไปงานแต่งงานของลูกชายเพื่อนพ่อ ยิหวาไปด้วยกันมั้ย?”
“ลูกชายเพื่อนพ่อ ของพี่ภูชื่อะไรเหรอคะ”
“ชื่อวายุ เขาจะจัดงานแต่งงานที่รีสอร์ตของเรา”
“ก็ดีนะคะ อุดหนุนคนกันเองเงินทองไม่รั่วไหล”
“แล้วมุกยังไม่ตอบพี่เลยว่าจะไปด้วยมั้ย?”
“ก็ต้องไปด้วยอยู่แล้วสิคะ” ร่างบางอรชรนั่งก่ายเกยบนตักอันแข็งแกร่งของผู้เป็นสามี
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปหาซื้อชุดกันไหม”
“ชุดยิหวาเยอะแยะค่ะ ไม่ต้องหรอก”
“อืม!.. แต่ว่าพี่อยากให้ยิหวาของพี่สวยที่สุดไงครับ”ใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นสีแดงระเรื่อ สองมือบางโอบรอบคอชายหนุ่ม
