“เฟิงหรง พิษในกายท่านถูกขับออกหมดแล้วอีกทั้งตอนนี้ท่านจะไม่ต้อง….อ๊าา”
เขาไม่ต้องการนางพูดสิ่งใดอีก เมื่อหันมาพบเพียงนางสวมชั้นในบางเบาเอาไว้ มือหนาค่อย ๆ รวบกายนางเข้ามาจนชิดและประกบปากนางอีกครั้ง นางเริ่มใช้มือปลดชุดของเขาออกจนหมด
แผงอกกว้างที่นางเคยเห็นยามเขาเปลือยเมื่อตอนเขาลั่วซางปรากฏตรงหน้าอีกครั้งก่อนที่เขาจะละเมียดจูบนางอยู่ในสระน้ำเย็น
“อ๊ะ!!”
“กอดข้าเอาไว้สิ เจ้าหนาวงั้นหรือ”
“อื้ม…เฟิงหรง….กอดข้าสิเจ้าคะ”
“ข้าทำอยู่…”
เขากอดนางแน่นและเริ่มลูบผมนาง จมูกของเขาค่อย ๆ ชนกับปลายจมูกนางอย่างหยอกเย้า จูบนับร้อย ๆ ครั้งถูกส่งไปทักทายนางครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้นางลืมความหนาว มือหนาคว้าบั้นท้ายบางเข้ามาบดเบียดกายล่างของเขาอีกครั้ง
ร่างบางจงใจเบียดหน้าอกอูมแน่นเข้าหาเขาเช่นกัน เสียงลมหายใจของชายหนุ่มรดลงมาถี่ นางรู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด
“ซูเม่ย….”
“คุณชาย…ท่านเคยทำเรื่องเช่นนี้ม
