“พิษงั้นหรือ แต่ว่า…”
“ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันจะต้องตรวจอาการท่านชายเว่ยเดี๋ยวนี้เพคะ ขอทรงโปรดอย่าพึ่งตรัสถามในตอนนี้เลยเพคะ”
“เร็ว ๆ เข้า รีบพาเขาไปที่กระโจม ไป๋ซูเม่ยเจ้า…เจ้าปลอดภัยดีใช่หรือไม่”
“ท่านอ๋อง หม่อมฉันปลอดภัยดีเพคะท่านชายตอนนี้อาการยังไม่คงที่หม่อมฉันขอตัวก่อนเพคะ”
“ฝากเจ้าด้วยนะซูเม่ย รีบไปเถอะ”
มากมายคำถามที่อยู่ในใจแต่ไป๋ซูเม่ยก็ยังไม่อยากปริปากถามผู้ใดในตอนนี้เพราะนางต้องรีบไปช่วยชีวิตของเว่ยเฟิงหรงเสียก่อน ส่วนเรื่องที่เขาแพ้ผึ้งป่านี้ได้เช่นไรนางค่อยตามหาสาเหตุอีกที วันนี้เป็นอีกครั้งที่พวกนางรอดมาจากการลอบสังหารของเสวียนอวี่ได้
“ชีพจรเต้นปกติแล้ว ยาแก้พิษได้ผล ต้าหมิน!!”
“ขอรับคุณหนูไป๋”
“เราพอจะหา….น้ำผึ้ง หญ้าสาบเสือเอ่อ…ผงชาและ…น้ำร้อนได้หรือไม่ในตอนนี้”
“ข้ามีน้ำผึ้งและผงชาชั้นดีที่นำมาจากวังหลวง”
องค์ชายสาม “จวินหานลั่ว” เดินเข้ามาในกระโจมของเว่ยเฟิงหรงท
