ไทเลอร์ใช้ดวงตาสีสนิมหรี่มองคนถาม “มาลีบอกคิดถึงผม ให้ผมรีบมาหาแก โชคดีที่ผมมาเร็ว เลยมาทันเห็นว่าแม่ของลูกเนื้อหอมขนาดไหน มีหนุ่มๆมารุมจีบมากมาย จนไม่รู้ว่าจะเลือกใครดี แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าลูกของผมจะมีผมเป็นพ่อคนเดียวเท่านั้น”
“นั่นมันขึ้นอยู่กับฉัน ว่าจะมีพ่อใหม่ให้ลูกหรือเปล่า คุณไม่มีสิทธิ์มาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตฉัน” พิลาสินีตอบออกไปอย่างโมโหเหมือนกัน เขาว่างมากหรือไงถึงได้ตามมาหาเรื่องเธอเขาคงมานานแล้วแต่ไม่เข้าไปทักเธอ
“ผมได้ยินว่ามันชวนคุณไปพอร์ตแลนด์ ทำไมไม่ไปกับมันล่ะ ผมจะได้เอามาลีไปเลี้ยง คุณจะได้ไปมีความสุขกับผู้ชายของคุณ”
ไทเลอร์พูดไปก็โมโหไป เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าจะหึงหวงผู้หญิงมักง่าย ใจโลเลคนนี้อีกทำไม ทำไมเขาถึงยังต้องใจอ่อน อยากให้อภัยเธอ ขอแค่เธอกลับมาหาเขา มาอยู่กับเขาและลูกก็พอ
“ฉันไม่ทิ้งลูกไปไหนทั้งนั้น ฉันรักมาลี”
ไทเลอร์อมยิ้ม เขารู้อยู่แล้วว่าพิลาสินีรักลูก
