We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
26
“เมี้ยว เมี้ยว” ไทเลอร์มองตามเจ้าแมวสองหน้า สองบุคลิก เมื่อครู่มันยังขู่จะกัดเขาอยู่เลย แต่เวลานี้เจ้ามาเรียทำตัวเหมือนเด็กเชื่อฟังแล้วผงกหัวรับคำสั่งของมาลี นั่นทำให้เขาหันไปมองแม่ของเธอที่ยืนกอดอกมองเขาอยู่ห่างๆ ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน “แมวมันก็มีชีวิตค่ะ มันรู้ว่าใครรักมันจริง หรือแกล้งแสดงเพื่อเอาใจ” เขาก้าวเข้าไปหาเธอ นัยน์ตาของเขาเป็นประกายด้วยรอยยิ้ม “เก่งจริงรู้กระทั่งจิตใจแมว ถ้าอย่างนั้นก็รู้ใจผมล่ะสิว่าตอนนี้ผมต้องการให้คุณไปเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวเดินทางไปไร่องุ่นกับเรา” ‘เขามีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้เธอทำอะไร หรือสิทธิ์พ่อของลูก ที่ไม่เคยเลี้ยงลูกเอง’ “ใครว่าฉันจะไปกับคุณ ถ้าอยากพาลูกไปฉันจะไม่ห้ามเพราะคุณเป็นพ่อของแก แต่คุณต้องดูแลแกให้ได้ ทั้งคน ทั้งแมว ทำได้ไหมคะ ถ้าทำได้ก็พาลูกไปเที่ยวได้ ถ้าไม่ได้ฉันไม่อนุญาตให้เอาไป” ดวงตายิ้มเยาะของพิลาสินีทำให้เขารู้สึกหัวร้อนอย่างประ
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
