กระชากรักภรรยารีเทิร์น

4

นอกจากความสามารถในด้านการบริหารงานแล้ว พวกเขายังถูกร่ำลือถึงความหล่อเหลา ร้ายกาจจนเป็นที่หมายตาของสาวทั้งเมือง

ทว่าสาวกว่าค่อนเมืองต้องอกหักกันเป็นแถว เมื่อหนึ่งหนุ่มในตระกูลเครกได้แต่งงานกับสาวไทยไปก่อนแล้ว เหลือแต่มิสเตอร์เครกผู้พี่ ซึ่งยังครองตัวเป็นโสด

ไทเลอร์ เครก หนุ่มโสดรูปงามผู้มีดวงตาสีสนิมรับกับผมสีน้ำตาลมันวาว ท่วงท่าสง่า รอยยิ้มของเขาสามารถกระชากใจสาวๆ ให้มากองอยู่แทบเท้าได้แค่เพียงคิดจะทำ แต่ใครจะรู้บ้างว่าในคราบเทพบุตรผู้หล่อเหลา ไทเลอร์ เครกกลับแฝงความเร่าร้อนอันตรายดั่งต้องคำสาปไว้

“บ่ายนี้เหรอ พี่ไม่ว่างเลยแชมพู เอาไว้ค่อยพาเพื่อนของเรามาพบพี่อาทิตย์หน้าก็แล้วกัน แค่นี้ก่อนนะแชมพู”

“พี่ไทเลอร์กำลังยุ่งอยู่เหรอคะ” ดวงตาดำขลับฉายประกายสงสัยเมื่อได้ยินเสียงหอบเหนื่อยของหญิงสาวแว่วเข้ามาในโทรศัพท์

รอยยิ้มในดวงตาสีสนิมปรากฏขึ้น มุมปากของเขาหยักขึ้นจนเป็นรอยยิ้มและตอบกลับญาติผู้น้องที่พ่วงตำแหน่งน้องสะใภ้

“จะว่ายุ่ง ก็ถือว่ายุ่งพอตัว”

“ยุ่งกับแม่สาวๆพวกนั้นล่ะสิ” ดวงตากระจ่างใสมีแววซุกซนถามกลับ

เขารีบตัดสายเมื่อร่างเซ็กซี่ที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงหยัดร่างเปลือยเปล่าลุกขึ้นมาแล้วส่ายหน้าก่อนจะพูดอย่างร้อนรน

“โอ๊ย! ไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่คนแล้วมั้งคะแบบนี้ ทนขนาดนี้ฉันยอมแพ้” คู่ขาหุ่นเซ็กซี่ที่ไทเลอร์พากลับมาด้วยกรีดเสียงร้องลั่น แล้วผลุนผลันวิ่งออกจากห้องทันทีด้วยท่าทางตระหนกตกใจ

เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงฝีเท้าวิ่งหนีลงมายังชั้นล่างของคฤหาสน์เรือนร่างอวบอิ่มที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จวิ่งโครมครามลงมาตามบันไดโค้งวน มือหนึ่งติดกระดุมให้เข้าที่ อีกมือก็หอบกระเป๋าวิ่งลงมา ใบหน้าบิดเบ้วิ่งผ่านแม่บ้านใหญ่นามว่าอิซาเบลไปขึ้นรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าประตูอย่างรีบร้อน ก่อนจะสตาร์ตออกไปอย่างรวดเร็วราวกับกลัวจะถูกฉุดกลับมา

“เฮ้อ วิ่งหนีไปอีกคนแล้ว” อิซาเบลพึมพำเบาๆ หลังเห็นคู่ขาอีกคนของเจ้านายวิ่งหน้าเริ่ดออกไปขึ้นรถอย่างรีบร้อน

อิซาเบลเห็นจนชินชาไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลก บางทีกลับขบขันเสียด้วยซ้ำ สาวๆพวกนั้นตอนมาถึงใหม่ๆกับตอนกลับเปลี่ยนเป็นคนละเรื่อง

นอกจากจะเห็นว่าพวกสาวๆเหล่านั้นวิ่งหนีลงมาจากห้องเจ้านายแล้ว นางยังได้ยินสาวๆพวกนั้นสบถบ่อยๆ คือ รับไม่ไหว กลัวตาย ไปจนถึงม้ามาก คำพูดพวกนั้นฟังดูน่าขำ แต่อิซาเบลคิดว่าพวกหล่อนคงจะไม่ได้ขำ แต่ว่ากลัวมากกว่า แล้วนางก็ไม่เห็นว่าพวกสาวๆ เหล่านั้นจะกลับมาอีกเลย

ชีวิตดั่งเทพบุตรเพลย์บอยของผู้เป็นนายดำเนินหมุนเวียนเช่นนี้ มีสาวๆ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้า แต่ไม่มีใครครอบครองหัวใจเจ้านายของนางได้สักคน เจ้านายหนุ่มครองตัวเป็นโสดไม่แต่งงานทั้งที่ควรแต่งออกไปก่อนมิสเตอร์เครกคนน้องเสียอีก

แม้จะถูกผู้เป็นบิดากดดันให้แต่งงานอย่างหนัก แต่เจ้านายของนางก็ยังคงหลีกเลี่ยง ปฏิเสธการแต่งงานเรื่อยมา อิซาเบลถอนใจ ไม่รู้ว่าสิ่งที่เจ้านายผู้หล่อเหลาราวเทพบุตรต้องเผชิญ มันคืออะไรกันแน่ทำไมไม่มีหญิงสาวคนไหนทลายกำแพงหัวใจนี้ลงไปได้สักที

พิลาสินีเหลือบมองนาฬิกาเรือนกลมที่ฝาผนังบ้าน คุณแม่ลูกหนึ่งอย่างเธอไม่อยากจะทิ้งลูกไว้กับพี่เลี้ยงแต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อรายจ่ายทำให้เธอจำต้องออกไปทำงานนอกบ้านทิ้งมาลีไว้กับพี่เลี้ยงรายชั่วโมงซึ่งเป็นเด็กมหาวิทยาลัยที่ทำงานพิเศษระหว่างเรียน ระหว่างที่รอโคลอี้มาถึงบ้าน พิลาสินีจึงต้องใช้ทุกนาทีกับลูกสาวให้คุ้มค่าที่สุด

หลังจากถอดผ้ากันเปื้อนลายทุ่งทิวลิปสีสันสดใสออกแล้วจัดเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้วแต่ยังไม่เห็นเงาของแม่หนูร่างกลมคนเป็นแม่จึงเดินขึ้นมาดูที่ชั้นสองซึ่งห้องของมาลีอยู่ปีกขวาของชั้นที่สอง ประตูสีขาวมีรูปแมวเหมียวเป็นรูปเดียวกับตุ๊กตาตัวโปรดของมาลีติดอยู่เพราะเด็กหญิงรักแมวมาก

“มาลีจ้ะ มาลี ทำอะไรอยู่ มามี้เข้าไปในห้องได้ไหมคะ”

ไม่มีเสียงตอบกลับมาเพราะเด็กหญิงกำลังฮัมเพลงพร้อมหมุนตัวไปมาสำรวจความเรียบร้อยอยู่หน้ากระจก มารดาสอนเสมอหลังแปรงฟันแล้วต้องทาแป้งให้เรียบร้อยก่อนลงไปรับประทานอาหาร แต่ว่าท้องที่ร้องเรียกอาหารมื้อเช้ามันดังโครกครากจนน่ารำคาญ จนเนื้อเพลงที่หนูน้อยร้องอยู่เป็นประจำเวลานี้เนื้อหาในเพลงเริ่มผิดเพี้ยนกลายเป็น

หนูมาลีกินลูกแมวเหมียว ลูกแมวเหมี่ยว ลูกแมวเหมี๊ยว

หนูมาลีกินลูกแมวเหมียว ลูกแมวเหมียว ตัวเล็กนิดเดียว เคี้ยว เคี้ยว มันดิ้นนิดเดียว เดี๋ยวมันก็ตาย

เสียงแว่วที่ดังออกมาทำให้พิลาสินีที่กำลังแนบหูฟังเพราะได้ยินเสียงฮัมเพลงของลูกสาวถึงกับหน้าถอดสี แล้วเคาะประตูหลายครั้งติดๆ กันด้วยความเป็นห่วง

“มาลีคะ มาลี เปิดประตูให้มามี้เดี๋ยวนี้นะคะ”

เด็กหญิงรีบเดินมาเปิดประตูแล้วส่งยิ้มหวานให้ผู้เป็นแม่ พิลาสินีถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก เมื่อปรายตามมองแมวตัวโปรดที่ลูกสาวอุ้มอยู่แล้วพบว่าหู หาง และลำตัวของมันยังสมบูรณ์ไม่ต่างจากเดิม

แต่สองกระพุ้งแก้มของหนูน้อยเหมือนมีอะไรอยู่ สายตาผู้เป็นแม่มองลูกสาวอย่างค้นหา

“มาลีอมอะไรไว้ในปาก อ้าปากสิคะ”

หนูน้อยทำตามอย่างว่าง่ายแล้วทำให้พิลาสินีแทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เพราะในปากของหนูน้อยมีเยลลีรูปแมวผสมวิตามินซีซึ่งเธอเองเป็นคนนำมาใส่โหลสุญญากาศแล้ววางเอาไว้ในห้องของลูกสาว

“เฮ้อ แล้วไปที่แท้ก็เยลลีรูปแมว มามี้คิดว่าหนูหิวจน...” พิลาสินีไม่กล้าพูดว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่หลังจากได้ยินเด็กหญิงฮัมเพลงเมื่อครู่ “มามี้เคร่งครัดกับมาลีไปหรือเปล่าคะ หนูหิวมากหรือคะ”