กระชากรักภรรยารีเทิร์น

9

พิลาสินีใจเต้นแรง มองหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนเฉไฉตอบไป “คุณจำคนผิดแล้วค่ะ ปล่อยฉัน”

“ผมมั่นใจว่าไม่ผิด” เขากดน้ำเสียงให้ทุ้มต่ำเน้นย้ำว่าเขาจำเธอได้

เป็นเวลาเดียวกับที่คุณหมอเอริคเดินเข้ามาพร้อมเครื่องมือที่ออกไปหยิบจากห้องพักแพทย์ ใบหน้าระบายยิ้มจางหายนัยน์ตาคมกล้าภายใต้แว่นตามองมือหนาของคนไข้ที่จับมือผู้ช่วยของตนมันเป็นลักษณะของการยื้อเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

เอริคเดินยิ้มสบายๆเข้ามา

“ไม่ต้องเกร็ง ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับคุณไทเลอร์ ปล่อยมือที่จับผู้ช่วยของหมอออกก่อนก็ได้”

ไทเลอร์หรี่ตามอง เห็นชัดว่าไอ้หมอนี่ต้องคิดอะไรกับผู้ช่วยตัวเองเหมือนกัน เขามองพิลาสินีอย่างฝากไว้ก่อน แล้วปล่อยมือที่รัดแน่นราวกับคีมเหล็กออก

“ขอโทษทีครับ ผมกลัวมากไปหน่อยเลยเผลอไปจับมือผู้ช่วยหมอเข้า” ไทเลอร์พูดยิ้มๆกับเอริค แต่พิลาสินีรู้ดีว่ามันเป็นการเสแสร้งจึงขึงตาใส่

เอริคยิ้มกว้าง แต่ในใจไม่ค่อยสบอารมณ์ “ไม่เป็นไรครับ หมอเคยไปนั่งรอเพื่อนที่เป็นหมอเด็ก หมอเห็นเด็กเล็กๆเวลามาหาหมอก็มักจะมีอาการหวาดกลัวกันทุกคน แต่นั่นเป็นเฉพาะกับเด็กนะครับ แต่กับผู้ใหญ่หมอไม่ค่อยเห็น”

ไทเลอร์ขบกรามแน่น หมอคนนี้ดูมีอารมณ์โกรธมากเกินปกติ สาเหตุจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากคนตัวเล็กที่ยืนหน้าตึงอยู่ข้างเตียงเขา

พิลาสินีเห็นบรรยากาศระหว่างคนไข้กับหมอเริ่มไม่ค่อยดีจึงพูดขึ้นเบรคความอึมครึม

“คุณหมอคะ นั่น-คน-ไข้... รอตรวจนานแล้วค่ะ” พิลาสินีเตือนสติ เน้นย้ำคำว่าคนไข้ให้เอริคฟัง

บรรยากาศที่ปั่นป่วนเมื่อครู่จึงสงบลง เอริคสาวเท้าไปที่เตียงคนไข้

“คุณไทเลอร์ครับ หมอขอตรวจแค่ไม่นาน ทำตัวตามสบาย” เอริคพยายามรักษากิริยาและบรรยากาศให้เป็นไปตามปกติขัดกับภายในใจที่ขุ่นมัวหากเขาไม่ได้สวมบทบาทหมอก็ไม่แน่ใจนักว่าแฟ้มคนไข้ในมือจะคงอยู่นิ่งๆ หรือขยับไปฟาดหัวใคร

แต่เมื่อเอริคเห็นว่าคนไข้ที่เขาตั้งใจทำการตรวจไม่ได้มองเขาเลยแต่สายตาคมกริบอีกฝ่ายไปหยุดอยู่ที่ร่างของผู้ช่วยสาว เขาก็กระแอมขึ้น

“เดี๋ยวเชิญคุณผู้ช่วยออกไปก่อน แล้วปิดม่านให้ผมด้วย” เอริคบอกอย่างสุภาพ

พิลาสินีรับคำ หมุนตัวเดินออกไปไม่ลืมที่จะปิดม่านให้ อดโล่งใจไม่ได้ที่เอริคให้ออกมา หัวใจดวงน้อยยังเต้นระรัวหากเมื่อครู่หมอเอริคเข้ามาไม่ทันเธอคงถูกเขาจู่โจมหนักกว่านี้

ฝ่ายไทเลอร์ไม่คิดจะพูดอะไรอีก เพราะรู้ว่าคงไม่สามารถเค้นความจริงอะไรจากพิลาสินีได้ในตอนนี้ จึงยอมปล่อยเธอไป แต่เขารู้ดีว่าเขาจะต้องกลับมาอีก

“คุณไทเลอร์ครับ แต่งตัวแล้วเชิญคุยกับผมที่โต๊ะ” เอริคเรียก

ไทเลอร์เห็นว่าอีกฝ่ายใช้น้ำเสียงระมัดระวังกับเขา และระหว่างที่ทำการตรวจก็ตั้งใจทำหน้าที่หมออย่างดี เขาจึงทำตามที่อีกฝ่ายสั่ง มือหนาหยิบกางเกงที่วางอยู่ตรงเก้าอี้ข้างเตียงมาสวม เมื่อตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จแล้วก็ออกไปนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะหมอ

“อาการของผมเป็นอย่างไรบ้างครับ”

“อาการของคุณไม่มีอะไรต้องกังวลครับ...” เอริคอธิบายต่ออย่างละเอียด ไม่ว่าคนไข้ถามอะไรมาเขาก็ตอบได้หมด และให้ความมั่นใจกับไทเลอร์ว่าจะต้องหายขาดได้ “ผมจะให้ยาคุณไปลองกินดู แล้วค่อยมาคุยกันอีกครั้งหลังจากคุณกินยาชุดแรกหมด เชิญคุณรอรับยาที่ด้านนอกได้เลยนะครับ จะมีเจ้าหน้าที่พาคุณไป”

ไทเลอร์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหมอเอริคอีกครั้ง อีกฝ่ายนับว่าแยกแยะเรื่องงานเรื่องส่วนตัวออกได้ดี เห็นดังนั้นไทเลอร์จึงลุกขึ้นลาอีกฝ่ายแล้วเปิดประตูออกไป

เจ้าหน้าที่ที่มาพาเขาไปรับยาไม่ใช่พิลาสินี แต่ไทเลอร์ก็ยินยอมเดินตามเจ้าหน้าที่สาวคนนั้นไปแต่โดยดี กระทั่งจ่ายเงินเสร็จและไปรับยาที่เคาน์เตอร์เขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของพิลาสินี

ฟากพิลาสินีลอบมองไทเลอร์ที่รับยาแล้วเดินกลับไปที่ลานจอดรถด้วยแววตาสับสน กระทั่งเขาขึ้นรถยนต์แล้วขับออกไปจากหน้าคลินิก พิลาสินีก็ยังว้าวุ่น กระวนกระวาย ความหลังดำมืดที่ผ่านมาทำให้เธอไม่เปิดใจรับใคร ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอไม่เคยลืมคนรักเก่า

ใช่ คนๆนั้นคือไทเลอร์ เครก

พิลาสินีกัดริมฝีปากแน่น เมื่อหวนคิดถึงอดีต เรื่องทุกอย่างมันควรจะจบลงไปแล้วตามที่พิลาสินีเข้าใจ แต่เขาจะเข้าใจเหมือนเธอหรือเปล่า ดูจากท่าทางของเขาตอนที่มองหน้าเธอ เขาทำท่าเหมือนผีมาทวงแค้นยังไงไม่รู้ เธอกลัวเขาจะมาขุดคุ้ยเรื่องของเธอ หากความลับที่เธอปิดบังซ่อนไว้ถูกเขาสงสัยและตามค้นหาจนเจอ เธอจะทำยังไง

ไม่ได้การแล้ว พิลาสินีบอกตัวเองในใจ เธอต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อผนึกความลับที่ซ่อนเร้นให้เป็นความลับต่อไป

‘คุณกับฉันไม่น่าจะมาเจอกันอีกเลย...ไทเลอร์’

ลีโอผู้ช่วยของไทเลอร์ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ไทเลอร์รับแฟ้มเอกสารที่รวบรวมข้อมูลของ พิลาสินี วอร์วิค มาดู จากการที่นักสืบหาข้อมูลมาได้ เขาออกจะประหลาดใจนิดๆ ที่เธอไม่ได้จดทะเบียนสมรส แต่นั่นก็เรื่องของเธอ เขาไม่สนใจ เพราะมีเรื่องอื่นที่อยากรู้มากกว่า

ไทเลอร์อ่านทุกสิ่งทุกอย่างในแฟ้มจนหมดสิ้นก่อนจะโยนมันลงไปบนโต๊ะทำงาน พิลาสินีมีลูกสาวหนึ่งคน เธอและลูกสาวพักอยู่ที่บ้านแถวชานเมืองพรอวิเดนซ์ ในข้อมูลยังบอกอีกว่าย้ายมาราวสามปีที่แล้ว ไทเลอร์กระตุกยิ้มพลางส่ายหน้าพร้อมพูดเสียงเย็นเยียบ

“แม่ม่ายลูกหนึ่ง สามีเสียชีวิตแล้ว” ไทเลอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน

ข้อมูลที่ลีโอสืบมาบอกว่าพิลาสินีเรียนไม่จบแพทย์หลังจากเลิกรากับเขาไป เธอลาออกจากมหาวิทยาลัยกลางคันและแต่งงานทันทีกับนายแพทย์โจนาธาน บราวน์ ซึ่งเสียชีวิตไปแล้วหลังจากแต่งงานได้เพียงปีเดียว สาเหตุการเสียชีวิตของนายแพทย์หนุ่มถูกบันทึกไว้ว่าประสบอุบัติเหตุระหว่างขับรถกลับบ้านพักในเมืองบอสตันเมื่อปีที่แล้ว

ไทเลอร์เอนหลังพิงพนัก ยกมือนวดขมับหลังอ่านข้อมูลของอดีตแฟนสาว ทำไมเขาถึงรู้สึกหน่วงๆขึ้นมา ที่จริงแล้วเขาควรจะสมน้ำหน้าเธอมากกว่า ไทเลอร์ไม่เข้าใจตัวเองเลย เขายังจำภาพเด็กสาวชาวไทยที่มุ่งมั่นขยันเรียนได้ดี พิลาสินีมีความใฝ่ฝันว่าอยากจะเป็นคุณหมอสวมเสื้อกาวน์สีขาวสะอาด เขายังเคยพูดแซวเธอว่า เขาเองก็อยากได้ภรรยาเป็นหมอ เวลานั้นเขายังเคยรั้งพิลาสินีมาโอบกอดแล้วหยอกเธอเล่นว่าอยู่ใต้เสื้อกาวน์ไม่ทำให้คลายหนาวเท่ากับอยู่ใต้เสื้อสูทของเขา เธอยิ้มเอียงอายแล้วซบลงกับอกแกร่งของเขา พิลาสินีคงไม่รู้ว่าการกระทำน่ารักช่างอ้อนของเธอนั้นทำให้ผู้ชายอย่างเขาอ่อนไหวได้แค่ไหน

แต่ในเวลานี้เขาทำความฝันของตัวเองให้เป็นความจริงได้สำเร็จ ไทเลอร์ เครก คือนักธุรกิจและซีอีโอที่เก่งเป็นอันดับต้นๆ ของอเมริกา ส่วนเธอแม่สาวใจโลเลที่ไปไม่ถึงฝัน ดีล่ะถ้าเช่นนั้นเขาจะส่งเธอให้ถึงฝันเอง

“ในเมื่อคุณเคยอยากเป็นหมอ แต่ไปไม่ถึงฝัน” แววตาฉายแววเย็นเยียบมีกลิ่นอายที่ชวนให้คนมองต้องเสียวสันหลัง “ผมจะทำให้คุณได้เป็นหมอเอง แต่เป็นหมอนวดประจำตัวผม” รอยยิ้มล้ำลึกเย็นชาผุดขึ้นมาจางๆ

เมื่อเขาตัดสินชะตาชีวิตให้กับเธอแล้ว ร่างกำยำยืนขึ้นเต็มความสูงท่าทางของเขากลับมาดูมีอำนาจ มือหนาถอดสูทสีเทาที่ส่งตรงมาจากห้องเสื้ออาร์มานี่โยนลงบนโซฟาตัวโปรดอย่างไม่ไยดี เธอก็เหมือนเสื้อสูทตัวโปรดที่เคยหยิบมาใส่แล้วครั้งหนึ่งแม้จะติดใจ แต่เขาก็พร้อมจะเปลี่ยนเสื้อสูทตัวใหม่ทันทีหากพบว่ามีตัวอื่นถูกใจกว่าและเนื้อผ้าไม่สร้างความระคายเคืองจนทำให้ไม่อยากใส่ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าหากเขามีโอกาสและหวนคิดถึงมันขึ้นมาเขาจะไม่หยิบเสื้อสูทตัวเดิมกลับขึ้นมาใส่ซ้ำ ช่วงนี้เขายิ่งเบื่อหน่ายแม่สาวๆพร้อมเสิร์ฟ ผู้หญิงพวกนั้นพออยู่ลับหลังแอบไปตั้งฉายาเขาต่างๆ นานา กล่าวหาว่าเขาเป็นพี่ม้าพันธุ์อึดบ้างก็มีซึ่งทำให้เขาไม่พอใจมาก