บทที่ 35
ควาย
ผัวะ!
เสียงมือกระทบศีรษะ จนคนถูกกระทำหน้าคว่ำลงบนโต๊ะในห้องเรียน ไทป์ตวัดสายตามองเจคอป แต่ไม่คิดเอาคืนแต่อย่างใด
“ควาย! โคตรพ่อ โคตรแม่ ควาย!”
เจคอปก่นด่ามาเป็นชุด หลังจากเห็นไทป์ซึมมาหลายวัน เขากับกวินจึงตัดสินใจถาม และทุกอย่างก็ถูกเล่าด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
“มึงสิควาย กูไม่น่าเล่าเลยวะ”
ไทป์ฟุบหน้าลงบนท่อนแขน ความคิดวนเวียนอยู่แค่เรื่องอ้าย แม้ยอมรับข้อเสนอ แต่ทุกอย่างกลับเป็นไปแบบฝืนใจ เธอไม่ยิ้ม ไม่ชวนคุย เป็นเขาเองที่คอยโทรหา และไปเจอที่คณะ หนักไปกว่านั้น เขายังไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวเธอแม้แต่ปลายเล็บ อยากทำใจแทบขาด แต่พอเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยอมทุกข์ ก็กลายเป็นว่าทำไม่ลง
อยากใจร้ายอย่างที่ตั้งใจ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ ไม่อยากเป็นคนทำให้เธอทุกข์ใจ ได้แต่ไปรับไปส่งที่บ้าน จนตอนนี้เขาเองแทบจะเป็นบ้า
“ถ้าไม่เล่า มึงจะมีเขางอกออกมาเป็นสิบ เชื่อกูสิ
