บทที่ 5 อายะ

2428 Words

บทที่ 5 อายะ หลังจากตกลงรับปากวันนั้น อ้ายก็ต้องเจอกับปัญหาชีวิตอีกครั้ง เมื่อศิตาเกิดอุบัติรถมอเตอร์ไซค์ล้มทำให้นิ้วมือซ้น เธอจึงต้องดูแลและทำคุกกี้ส่งคาเฟ่แทน เรียกได้ว่าวิ่งรอกไปเรียนกับวิ่งส่งของ จนไม่มีเวลาพักผ่อน จึงเป็นสาเหตุให้ห่างหาย ไม่ได้ตามติดชีวิตผู้ชายเหมือนเช่นเคย โชคดีที่ศิตาฟื้นฟูร่างกายในเวลาสามสัปดาห์ สามารถกลับมาทำคุกกี้ได้อีกครั้ง แต่อ้ายก็ยังคงช่วยเพราะไม่อยากให้แม่ทำงานหนักเกินไป แม้ว่าตัวเองก็แทบไม่ไหว เพราะทั้งเรียนทั้งทำงานพิเศษ ส่งผลให้แต่ละวันต้องถ่อสังขารมาเรียนในสภาพหัวฟู แต่ผิวพรรณกลับดูผ่องใส เมื่ออ้ายบำรุงด้วยครีมราคาแพงหลายขนานที่ยิปโซขนมาให้ พูดได้ว่า..หนังหน้ากับชีวิต ช่างสวนทางกันเหลือเกิน “แกโคตรลำบากวะอ้าย ไม่เคยสบายอย่างคนอื่นเลยจริง ๆ” “ทำไงได้..ฉันต้องรีบหาเงินใช้หนี้ให้หมด ปล่อยไว้นานดอกเบี้ยก็สะสมเพิ่มพูน” พูดจบก็ก้มดูดน้ำอัดลมในแก้วพลาสติก ขณะนั่งอยู่บริเวณซุ้มน้ำหน้าอาคารห้องสมุด “แกเก่งและก็ใจสู้มาก” ยิปโซบีบมือเพื่อนรักอย่างให้กำลังใจ “ชีวิตก็แบบนี้ มีสุขก็ต้องมีทุกข์เป็นธรรมดา หวังว่าสักวันคงดีขึ้น ฉันจะได้สบายบ้าง” อ้ายพูดพลางส่งยิ้มให้เพื่อน เคยตัดพ้อโชคชะตาในวันที่เหนื่อยจนสายตัวแทบขาด แต่พอคิดว่ายังมีแม่ที่ต้องดูแล อ้ายก็สลัดความคิดนั้นทิ้ง พยายามสร้างพลังใจพลังกายให้ตัวเอง มองทุกอย่างให้เป็นสิ่งสวยงาม แม้ความจริงจะไม่เป็นเช่นนั้น ที่วิ่งตามผู้ชาย ก็เป็นความสุขทางใจเพียงเรื่องเดียวที่เธอมี แต่ตอนนี้คงทำไม่ได้ เพราะเวลาหายใจแทบไม่เหลือ เมื่อต้องทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อต ช่วงนี้จึงทำให้คนบ้าผู้ชายลดระดับความคลั่งลงเกือบครึ่ง ต้องเอาเวลาทั้งหมดมาทุ่มกับการหาเงินแทน “แกก็สู้ชีวิตเกิ๊น รออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันไปซื้อผลไม้มาให้” ยิปโซลุกเดินออกไป เหลือเพียงอ้ายที่หยิบโทรศัพท์เครื่องหรูมาเปิดเช็กยอดสั่งคุกกี้ มีโทรศัพท์ใช้ก็เพราะยิปโซยัดเยียดซื้อให้ ในวันเกิดเมื่อต้นปี พยายามปฏิเสธจนเกือบทะเลาะ สุดท้ายก็ต้องยอม เมื่อเพื่อนรักยกเหตุผลเรื่องการเรียนมาอ้าง ปฏิเสธไม่ได้ว่าเครื่องมือสื่อสารที่ทันสมัย สามารถเอื้อประโยชน์และส่งเสริมการเรียนได้อีกทาง ทั้งจดบันทึก ส่งงานทางอีเมล ก็ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งจำเป็น ฉะนั้นอ้ายจึงรู้สึกขอบคุณยิปโซอยู่เสมอ ที่คอยช่วยเหลือมาตลอด ค่าใช้จ่ายที่ได้หนึ่งหมื่นบาทต่อเดือน ก็ล้วนมาจากครอบครัวของเพื่อนให้การอุปถัมภ์ เรียกได้ว่ายิปโซคือเพื่อนแท้ และเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่เหลือในชีวิต ตั้งแต่ครอบครัวถูกฟ้องล้มละลาย “เมื่อคืนฉันทำคลิปชุดนอนไม่ได้นอนลง Oly fan ยอดคนดูสามพันเลยนะ” บทสนทนาของนักศึกษาหญิงกลุ่มใหญ่ ทำให้อ้ายให้ความสนใจเมื่อได้ยินเรื่องรายได้ จากการทำช่องส่วนตัวทางแพลตฟอร์มชื่อดัง “แค่คลิปเดียวได้ยอดโดเนทเกือบห้าหมื่น รู้งี้ทำนานแล้ว” หู้ย..ได้ห้าหมื่น! คนที่เงี่ยหูฟังยกมือปิดปากอุทานในใจ “ยังไม่รวมรายได้จากสมาชิกที่ตั้งกลุ่มเก็บรายเดือน อีกไม่นานฉันคงมีเงินล้านแน่นอน” นักศึกษาหญิงพูดต่อ ด้วยความภูมิใจ “แต่ต้องเปลืองตัวโชว์เนื้อหนังให้ผู้ชายดูเป็นพันเลยนะ มันจะคุ้มเหรอวะ” “คุ้มสิ..อย่างน้อยก็ใช้ร่างกายให้เป็นประโยชน์ พวกนั้นก็แค่ดูผ่านจอไม่ได้จับสักหน่อย อีกอย่างฉันใส่หน้ากากปิดหน้าใว้ตลอดไม่มีใครเห็น ถ้าเลิกทำก็ไม่มีใครรู้ ถ้าพวกแกไม่พูด ตอนนี้ยังสาวยังสวยก็ขอกอบโกยไว้ก่อน” ความคิดนั้นทำให้อ้ายส่ายหน้า ถึงรายได้ดีแต่เธอไม่ทำเด็ดขาด เพราะถือว่ายังผิดกฎหมาย อีกแง่มุมก็ผิดศีลธรรม จึงเลิกให้ความสนใจ แล้วเช็กยอดสั่งคุกกี้ส่งให้แม่ เพื่อเตรียมบรรจุใส่ห่อนำส่งให้ทันเวลา เลิกเรียนอ้ายก็ต้องทำงานพิเศษล้างจานที่ร้านส้มตำหน้ามหาวิทยาลัย ได้ค่าจ้างสามร้อยบาท ซึ่งจะเป็นรายจ่ายจิปาถะในบ้าน ส่วนรายได้จากการทำคุกกี้ของศิตา เก็บไว้จ่ายหนี้รายเดือน จ่ายค่าเช่าบ้านและค่าน้ำค่าไฟ “ตาจะพยายามคืนให้เร็วที่สุด เงินสองล้านไม่ใช่น้อย ๆ พี่ยศให้เวลาตาหน่อยนะคะ” อ้ายชะงักเท้าที่กำลังเดินเข้าในครัว หลังจากกลับถึงบ้านในเวลาหนึ่งทุ่ม เสียงสั่นเครือของแม่ที่คุยโทรศัพท์กับญาติ ทำให้เธอหลบมุมเอนหลังพิงผนังแอบฟัง ค่อย ๆ หลับตาถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้มเป็นกังวล หนี้สินที่พ่อทิ้งไว้ ไม่ใช่แค่ในระบบ ยังมีหนี้นอกระบบอีกเกือบสองล้านบาท ที่อ้ายกับแม่ต้องทำงานชดใช้มากว่าสามปี แต่ไม่มีทีท่าจะหมด เพราะเจ้าหนี้หน้าเลือดทบต้นทบดอกเป็นสองเท่า ซ้ำยังมีเงินที่หยิบยืมจากญาติอีกก้อนใหญ่ ซึ่งอ้ายไม่รู้จำนวนอีกหลายคน “เฮ้อ..” คนคิดไม่ตกเดินหน้าเศร้าเดินเข้าห้อง ทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเตียงขนาดสามฟุต ความรู้สึกหนักอึ้ง ชีวิตต้องดิ้นรนอีกสักเท่าไรถึงจะดีขึ้น สู้มาสามปีก็เหมือนยังย้ำอยู่กับที่ หากไม่มีครอบครัวยิปโซช่วยพยุง ก็ไม่รู้ว่าชีวิตของเธอกับแม่ จะตกระกำลำบากกว่านี้อีกกี่สิบเท่า หลายวันต่อมา.. “ทำไมพี่ไทป์ทำแบบนี้กับมะนาวคะ” ร่างในชุดนักศึกษารัดรูป ยืนชี้หน้าโวยวายใส่ชายหนุ่มหน้าตายที่กอดอกอยู่ใต้อาคารเรียน เขามีท่าทีเรียบเฉย ทั้งที่ถูกด่าทอต่อหน้าเพื่อนนักศึกษาหลายคน รวมถึงกลุ่มน้องรหัสที่กำลังมุงดูตัวท๊อปOly Fan ก็หันมาสนใจทั้งคู่เป็นตาเดียว “บอกแล้วว่าครั้งเดียวจบ ไม่เข้าใจเหรอครับมะนาว” คำพูดสุภาพแต่สีหน้ายียวนและสายตาเย็นชา ทำให้มะนาวกำหมัดแน่น “ได้มะนาวแล้วทิ้งง่าย ๆ แบบนี้ พี่ไทป์เห็นแก่ตัวมาก” “ก็ผลประโยชน์ต่างตอบแทนมั้ยครับ พี่เสียวมะนาวก็เสียว เสร็จแล้วก็แยกย้าย” จะเอาอะไรกับกูวะ ก่อนเอาก็รับปากดิบดีว่าไม่ผูกมัด วันนี้เสือกมาเรียกร้องอยากมีสถานะ ฝันไปเถอะ “อ่อ..พี่ทำแบบนี้กับผู้หญิงจนชินสินะ” “อืม..” ไทป์เมินหน้าหนีแล้วยักไหล่อย่างไม่แยแส ทำให้คู่สนทนาเลือดขึ้นหน้า เดินเข้าใกล้แล้วยกฝ่ามือฟาดใส่เต็มแรง โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ทำให้ใบหน้าชาไปทั้งแถบ เพี้ยะ! “ไอ้เหี้ย! ไปตายซะ!” มะนาวตะโกนเสียงดังใส่คนที่หน้าหันไปตามแรงตบ ก่อนวิ่งร้องไห้ออกไป ส่วนไทป์ก็ยืนเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม เดินไปยังกลุ่มนักศึกษารุ่นน้อง ใช้เท้าเขี่ยขาคนที่นั่งอยู่ก่อนให้ขยับเว้นที่ว่างแล้วนั่งลง สบตากับเพชรที่ยิ้มล้อเลียนส่งมาให้ “เจ็บมั้ยพี่ไทป์” “เจ็บดิถามได้ มือหรือตีนก็ไม่รู้ ตบแรงชิบหาย” พูดพลางลูบใบหน้าด้านที่เป็นรอยนิ้วมือ อยากสานต่ออยู่หรอก เอาไว้แก้เหงาเวลาไม่มีใคร แต่คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่าขี้เกรียจวุ่นวาย ว่าไปตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่มีเซ็กส์อีก เพราะมัวเครียดเรื่องคนรักที่ความสัมพันธ์เริ่มระหองระแหง อีกอย่างก็กังวลที่มีคนรู้เห็นความลับ จนไม่เป็นอันทำอะไร ดีหน่อยที่ตอนนี้เรื่องยังเงียบเป็นปกติ พร้อมกับการหายตัวเข้ากลีบเมฆของยัยแว่น ไทป์จึงสบายใจที่ไม่ต้องฝืนความรู้สึก ตะล่อมอีกฝ่ายให้เสียเวลา “ชอบกินทิ้งกินขว้าง ก็ต้องทำใจเรื่องสาวตามตบเป็นธรรมดา” เพชรแซวขำ ๆ ก่อนถูกสะกิดให้เปิดโทรศัพท์ ดูไลฟ์สดที่รอคอยมานานถึงสามวันเต็ม “น้องมาแล้วพวกมึงเร็ว ๆ” “เฮ้อ..เซ็ง วันๆ พวกมึงไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอวะ เอาแต่จ้องหน้าจอโทรศัพท์อยู่ได้” ไทป์มองเพชรที่ก้มหน้าก้มตา เติมเงินโดเนทให้คนในหน้าจอโดยไม่สนใจเขาอีก “ดูอะไรกัน” ไทป์แตะไหล่น้องรหัส พร้อมชะโงกมองหน้าจอแต่อีกฝ่ายกลับใช้มือปิด “ห้ามดูครับคนนี้ผมหวง” “หวงเหี้ยอะไรของมึงวะเพชร ก็แค่ไลฟ์โชว์นม พูดก็ไม่พูด นึกว่าเป็นใบ้..ห่า” คนที่ไม่ชอบดูอะไรทำนองนี้ส่ายหน้า ละสายตามองทางอื่น หวงมากก็ไม่มอง เชอะ..ใครจะง้อ “โธ่..กว่าผมจะเข้ากลุ่มได้ ต้องเสียเงินโดเนทหลายบาท พี่จะขอดูฟรีๆ ไม่ได้นะครับ” “เหอะ! มึงแดกเหล้าที่คลับของพี่ฟรีๆ ไม่คิดบ้างวะ แค่นี้ก็ดูไม่ได้” “โห้! ร่องนมอย่างขาวอยากให้ถอดชุดชิบหาย” เพชรอุทานเสียงดัง ในตอนที่คนกำลังไลฟ์สดก้มให้เห็นร่องอก ทั้งที่ใส่บราเซียร์เซ็กซี่อยู่แล้ว ทำเอาเลือดในกายวิ่งพล่าน กระสันอยากเห็นหน้า อยากเจอตัวเป็น ๆ ตั้งแต่ดูOly Fan เพชรถูกใจคนนี้ที่สุด จนตามเข้ากลุ่มลับและต้องจ่ายค่าสมาชิกสุดโหด ถึงไม่เคยเห็นหน้า เพราะเธอตั้งกล้องไว้แค่ช่วงอกลงมาถึงหน้าท้อง แต่พอเดาได้ว่าตัวจริงคงสวยมาก ความขาว ความเนียน ทำให้หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น “หู้ยย..น้องโคตรงานดี” “คนอะไรโคตรน่ารักน่าฟัด ขนาดไม่พูดและก็ไม่เห็นหน้า กูยังหลงได้ขนาดนี้ ถ้าเห็นกูจะหลงขนาดไหนวะเนี่ย” เพื่อนในกลุ่มอีกสองคนที่ดูไลฟ์สดเดียวกันพูดพลางสะกิดแขนเพชรยิก ๆ ส่งผลให้ไทป์เกิดความอยากดูบ้าง แต่ก็ต้องรักษาท่าที เพราะเคยออกตัวว่าไม่ชอบทำเรื่องไร้ประโยชน์ เช่นการดูไลฟ์สดทำนองนี้ในโทรศัพท์ เขาเป็นประเภทต้องได้จับได้เห็นของจริง ถึงยอมจ่าย “ทำไมพวกมึงชอบทำเรื่องปัญญาอ่อนจังวะ เสียเงินดูแต่ปี้ไม่ได้ พี่ว่าเอาเงินไปจ้างพริตตี้มาเอนเตอร์เทรนดีกว่ามั้ย” กว่าสัปดาห์เห็นจะได้ ที่รุ่นน้องหมกมุ่นอยู่กับOly Fan เจอทีไรเป็นอันสุมหัวเติมเงินเปย์ผู้หญิง ที่แม้แต่หน้าก็ยังไม่เคยเห็น ถ้าให้ด่าก็คงไม่พ้นคำว่า พวกควาย! “พี่ก็พูดได้สิเพราะยังไม่เคยดู ลองมั้ยล่ะ..เดี๋ยวผมส่งชื่อให้น้องดึงเข้าห้องวีไอพี แต่พี่ต้องเสียค่าแรกเข้าหนึ่งหมื่นบาท เสียแพงเพราะน้องยังใหม่ เพิ่งเปิดตัวได้อาทิตย์เดียว” “ไม่เอา..ไร้สาระ” ไทป์ส่ายหน้า แต่แอบเหล่ชื่อแอคเค้าท์บนหน้าจอโทรศัพท์ของเพชร และก็ต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อเห็นหน้าอกภายใต้บราเซียร์สีขาวสุดเซ็กซี่ นมโคตรสวย! แม้คนในนั้นจะอยู่ในท่านั่ง และมีหมอนปิดช่วงหน้าท้องลงไป แต่เสือผู้หญิงอย่างเขาก็พอเดาได้ว่าหุ่นคงเอ็กซ์และสะบึ้มน่าดู “จะเข้าไม่เข้าพี่ไทป์ น้องรับแค่สามสิบคน ตอนนี้ใกล้เต็มแล้วด้วย” “ไม่เข้าเว้ย..ขอผ่าน” “โอเคตามนั้น ถ้าน้องเลิกทำพี่จะเสียดายที่ไม่ได้ดู เห็นว่าจะทำแค่สามเดือนแล้วปิดแอคเค้าท์” “เสียดายบ้าอะไร กูไม่ดูคนที่นัดเยไม่ได้ มันเสียเวลา” “คร๊าบ..คุณพี่สุดหล่อ งั้นผมให้ดูรูปที่น้องลงในกลุ่มส่วนตัวรูปหนึ่ง เพื่อรักษาความสัมพันธ์สายรหัสของเราสองคน” เพชรยื่นโทรศัพท์มาใกล้ ไทป์จึงเห็นภาพถ่ายของผู้หญิงที่อยู่ในชุดบีกินนี่สีชมพู สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขา คือหน้าอกอวบใหญ่เกินตัวทรงสวยตั้งชัน ทำเอาคนไม่อยากดูในตอนแรก ต้องลอบกลืนน้ำลายหลายอึก เอ้..ทำไมถึงคุ้นนมคู่นี้จังวะ หรือว่าคนนี้เคยเป็นเด็กเก่าของเขามาก่อน แต่ถึงจะคิดแบบนั้น ไทป์ก็กลบเกลื่อนอาการ ด้วยคำพูดเหน็บแนมรุ่นน้อง “ถ่ายไม่เห็นหน้าพวกมึงก็ยังเสียเงินดู ไม่อยากจะเชื่อ” ไม่เข้าใจว่ารุ่นน้องถูกมนต์ดำหรืออะไรครอบงำ หน้าตาก็จัดว่าเป็นตัวเต็งเดือนคณะ แต่กลายเป็นว่าพวกมันติดใจใครก็ไม่รู้ในกลุ่มลับ ไม่เคยเจอ และไม่รู้ว่ามีตัวตนหรือเปล่า บ้านมในโทรศัพท์ไม่พอ ยังบ้าแข่งกันเปย์ เพื่อให้ได้เป็นท๊อปโดเนท ในวันที่มีไลฟ์สดอีกต่างหาก พวกควาย! ขอด่าคำเดิมอีกแล้วกัน “คนหล่อและมีหญิงไม่ขาดแบบพี่ ไม่เข้าใจความรู้สึกพวกผมหรอก เอาเป็นว่าน้องเด็ดน้องดี และน่ารักแบบไม่มีจริตมารยา ลองดูไลฟ์สดสักครั้งรับรองจะติดใจ เปย์จนหมดตัวเหมือนพวกผม” “ถุย..หมดตัว! ที่โทรหาพี่ตอนเที่ยงยิก ๆ ทุกวัน นี่คือไม่มีเงินแดกข้าว เพราะเปย์สาวในโทรศัพท์ใช่ไหม พวกเวร!” ไทป์สบถคำหยาบเสียงดัง เมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวได้จากคำพูดของเพชร หนักแล้วพวกห่า ให้จนไม่เหลือเงิน เดือดร้อนกูต้องจ่ายค่าข้าวให้ทุกวัน “เหอะน่า..แค่นี้ขนหน้าแข้งพี่ไม่ร่วงหรอกครับ” เพชรหันมาบีบขาพี่รหัสอย่างเอาใจ เมื่อคนในหน้าจอปิดไลฟ์สดเมื่อหนึ่งนาทีก่อน “อืม..ว่าแต่คุยตั้งนาน น้องที่พวกมึงดูชื่ออะไรวะ” “นั้นไง..สนใจแล้วล่ะสิ” “พี่ถามก็ตอบ อย่ากวนตีน” ไทป์ส่ายหน้า ที่ถามก็แค่อยากรู้ ไม่ได้อยากเข้ากลุ่มลับแต่อย่างใด “น้องชื่อ ‘อายะ’ ครับพี่ไทป์”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more