ผมพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะเร่งฝีเท้าเพื่อเดินตามคนที่ล่วงหน้านำไปก่อน เด็กดื้อขี้หึงที่ไม่ยอมยอมรับว่าหึง ทั้งที่ใจคิดว่าจะรอจนกว่าเธอจะพูดมันออกมาก่อน แม้จะรู้ว่าผมเป็นผู้ชาย ผมควรพูดก่อน แต่ความชัดเจนที่ผมไม่เคยมีแฟนเก่าเหมือนเธอ มันการันตีว่าผมจริงใจกว่า มันไม่แปลก หากผมจะรอความจริงให้หลุดจากปากเธอออกมา อย่างน้อยๆ ก็ให้ผมรู้สึกว่า เรามาคนละครึ่งทางจริงๆ
ผมเร่งฝีเท้าในการวิ่ง ถลาเข้าไปคว้าแขนเรียวไว้ทันที เมื่อเห็นน้ำหวานเดินตรงเข้าไปยังรถที่จอดอยู่ ไม่ใช่แท็กซี่ แล้วใครกันที่มารับเธอ
ผมมองรถสลับกับการหันมาสบตากับอีกคนเมื่อเธอมองมา น้ำหวานมองหน้าผมนิ่ง ไม่คิดจะพูดสิ่งใดออกมาทั้งนั้น เลยเป็นผมอีกนั่นแหละที่ต้องพูดมันออกไป
"จะไปกับใคร" ไม่ทันได้คำตอบจากเรียวปากอวบอิ่มนั่นด้วยซ้ำ เจ้าของรถที่น้ำหวานกำลังจะก้าวขาขึ้นไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถก็เปิดประตูแล้วเดินอ้อมลงมา
"น้ำหวาน" ผมตวัดสาย
