“แล้วพวกเขาไปไหนกันหมดล่ะคะ”
“พวกเขาไปทำงานอื่นกันหมดแล้ว จริงๆ แล้วที่นี่เป็นสวนโบราณที่คุณปู่ของลูกอยากเก็บมันเอาไว้”
“สวนโบราณคืออะไรคะ?”
“เป็นสวนที่ปลูกต้นไม้ไว้นับร้อยๆ ปี”
“ว๊าว! ต้นไม้ร้อยปี เหมือนวัดที่เมืองไทยเลยค่ะ มีต้นไม้อายุเป็นร้อยปี”
“นี่แสดงว่าลูกคงชอบเข้าวัดสินะคะ”
“ช่ายค่ะ...คุงยายพาพวกเราไปกราบพระกานต์”
แมทเทียสเอียงคอขมวดคิ้ว “พระกานต์?”
“ทุกวันคุงยายจาพาพวกเราหิ้วปิ่นโตไปถวายพระ เราได้กราบพระกานต์ทุกวัน”
“พระกานต์นี่...เป็นใครเหรอคะ”
“ก็เป็น...”
ลักษมีไม่ทันตอบก็มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามา
“มาอยู่กันที่นี่เองเหรอคะ ว่าทำไมฉันแวะไปที่บ้านแล้วไม่เห็นใคร ว่าแล้วเชียวว่าต้องมาอยู่ในสวนมะกอกนี้แน่”
ศิ
