บทที่ 30 เขินอาย
หลังจากอาบน้ำพาฝันก็เตรียมเข้านอน ร่างในชุดกระโปรงตัวยาวค่อนข้างหนานอนเช็กกล่องข้อความอย่างเช่นทุกวัน ถอนหายใจหนักเมื่อเห็นแจ้งเตือนเงินเข้า ไม่ใช่เพิ่งได้รับแต่มีมาทุกเดือนต่างหาก
ไม่ใช่ซูเจิน ไม่ใช่ลี่อิน
น่าจะเป็น..เขาคนนั้น
ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ เธอค่อยๆ ลบเขาออกจากความทรงจำ สองเดือนแรกก็หนักหนาเอาการ แต่พอได้เที่ยวได้ไปเปิดหูเปิดตาเจออะไรใหม่ๆ ก็ดีขึ้น
กระทั่งได้ทำงานในร้านดอกไม้ เขาคนนั้น..ก็เริ่มจางหายไปจากความคิด อาจเป็นเพราะเริ่มเปิดใจ เริ่มคุยกับคนที่เข้ามามากขึ้น โดยเฉพาะกับไมค์ที่ยินดีสานสัมพันธ์ แม้รู้ว่าเธอผ่านการแต่งงานมาก่อน
ทว่า..แจ้งเตือนเงินเข้า กลับกระตุ้นให้นึกถึงเขาคนนั้นทุกเดือน ถือว่าฉลาดมากที่ใช้วิธีนี้ ใช่ว่าไม่ถูกทักแชตมา เขาทักหาตลอดต่างหาก แต่เธอไม่ตอบไม่อ่าน ในที่สุดก็บล็อกทุกช่องทาง เหลือไว้แค่ไอจีเปิดใหม่ ที่เอาไว้โพสต์ภาพสถานที่ท่องเ
