EP. 02
1093 Words
“ก็ไม่ถูกเสียทีเดียวหรอก แก้วไปตามคุณพราวมาหน่อยสิ”
แก้วทำหน้าตระหนกทันที หญิงสาวมีท่าทีลุกลี้ลุกลนอย่างเห็นได้ชัด จนคนที่นั่งเงียบมาตลอดการทานอาหารย่นหัวคิ้วเข้าหากันมุ่น
“มีอะไรหรือเปล่า” จิณณ์ถามน้ำเสียงเรียบ ทว่าดวงตาแข็งกร้าวยิ่งส่งให้สาวใช้หวาดหวั่นไปกันใหญ่
“มีอะไรก็พูดมาแม่แก้ว ทำเป็นอมพะนำอยู่นั่น”
“เอ่อ... คุณพราว คุณพราวไปที่ร้านแล้วค่ะ”
สิ้นคำตอบของแก้ว จิณณ์ก็วางช้อนลงทันที ประหนึ่งขนมหวานที่เขากำลังกัดกินอย่างเอร็ดอร่อยก่อนหน้าไร้รสชาติขึ้นมาเสียดื้อๆ
“ใครกันเหรอคะคุณพี่” ศจีอดสงสัยไม่ได้ แต่แล้วดวงตาที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางราคาแพงก็เปิดกว้างขึ้น
“หรือจะเป็น...” ศจีกรอกตาไปมาทำท่านึก
“หลานสาวของแม่พิมพาเหรอคะ”
ชื่อที่ถูกปิดตายจากคนในบ้านมาหลายปีถูกเอ่ยขึ้น ทำเอาจิณณ์ตวัดดวงตาคู่คมมองแขกอย่างลืมตัว ทว่าศจีกลับไม่รู้ตัว
“ใช่จ้ะ น่าเสียดายที่แม่พราวไปร้านเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้แนะนำให้รู้จัก แม่พราวทำอาหารและขนมได้หลายอย่างรสชาติดีทีเดียว”
ศจีฟังไปพร้อมกับปรายตามองออกไปด้านนอกอย่างนึกหงุดหงิดแทน ข่าวคาวๆ ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนที่คฤหาสน์หลังนี้น้อยคนนักที่จะรู้ แต่นางก็ไม่พลาด เรื่องที่สามีของคุณหญิงจารินีมีบ้านเล็กบ้านน้อยเป็นแม่ครัวของที่บ้าน อีกทั้งยังเลี้ยงดูออกนอกหน้าโดยไม่สนใจภรรยาหลวงสักนิด มิหนำซ้ำตอนเกิดอุบัติเหตุยังทิ้งความคลางแคลงใจให้กับสังคมได้มีข้อกังขา ถึงการที่พบผู้หญิงคนอื่นนั่งอยู่ในรถแทนที่จะเป็นภรรยาตัวเอง
“คุณพี่ก็ยังคงใจดีกับลูกเสือลูกตะเข้ ระวังเถอะมันจะแว้งกัดเหมือนยายของมัน” ศจีรู้สึกโกรธแทนคนที่นับถือเป็นพี่เป็นน้องกันมาหลายสิบปี จิณณ์มองถ้วยขนมหวานตรงหน้าอย่างไร้ความรู้สึก
“ใครกันเหรอคะคุณยาย” รวินท์นิภาเอ่ยถามอย่างอยากรู้ เธอไปใช้ชีวิตต่างแดนเสียนานจึงไม่รู้เรื่องราวที่ผู้ใหญ่กำลังพูดถึงกันอยู่
“ไม่มีอะไรลูก ไม่ใช่คนสำคัญที่หนูจะลงไปเกลือกกลั้วด้วย... ไม่ต้องสนใจหรอก”
รวินท์นิภาพยักหน้าอย่างว่าง่าย ในขณะเดียวกันจิณณ์กำมือแน่นอย่างลืมตัว แม้เขาจะไม่ได้ปฏิบัติตัวกับหญิงสาวที่กำลังถูกพูดถึงดีอย่างที่มนุษย์คนหนึ่งควรกระทำต่อกัน แต่เขาก็ไม่ชอบใจนักหากจะมีใครมาดูถูกดูแคลนเธอ
“แม่ศจีก็พูดเกินไป เธอต้องแยกแยะว่าพวกเขาคือคนละคนกัน” จิณณ์ปรายตามองคนเป็นย่าแล้วยกยิ้มที่มุมปากอย่างคนที่รู้จักนิสัยของท่านดี
“แต่คุณพี่ก็ต้องไม่ลืมนะคะว่าเขาคือสายเลือดเดียวกัน น้องไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากแม่นั่นเกิดจะจับตาจิณณ์หรือตาโจขึ้นมาจะทำยังไง”
คนพูดไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่ได้รู้ถึงความเป็นไปในคฤหาสน์หลังนี้ดีเท่ากับเจ้าของบ้าน และไม่ทันได้เห็นสายตาเรียบเฉยที่เผลอมองไปที่หลานชายคนโตอย่างลืมตัว และนั่นก็ทำให้รวินท์นิภาต้องมองตามสายตาของผู้สูงวัยไปยังผู้ชายที่เธอแอบมีใจให้ตั้งแต่แรกเจอกัน
“ไม่มีอะไรหรอกศจี เธอคิดมากไป”
“ว่าได้เหรอคะ น้องน่ะไว้ใจตาจิณณ์นะคะ แต่บอกตามตรงเลยว่าไม่ไว้ใจแม่นั่นสักนิด หมดอารมณ์ทานขนมเลยค่ะ” คุณหญิงศจีถึงกับวางช้อนเพราะทานต่อไม่ไหว เมื่อนึกคนทำแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นมาทันที
“น้องคิดว่าคุณพี่ควรตัดไฟแต่ต้นลมนะคะ”
คนฟังพยักหน้าเพราะจารินีเองก็คิดเอาไว้แล้ว... คิดไว้ตลอดเพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา ไม่มีใครรู้หรอกว่าความคิดของนางนั้นโลดเล่นไปไกลได้มากแค่ไหน
“คุณยายขา... ผู้หญิงที่ชื่อพราวเขาคือใครเหรอคะ”
รวินท์นิภาถามคุณยายของเธอเมื่อขึ้นรถ เพราะไม่อาจเก็บความสงสัยเอาไว้ได้ต่อ สีหน้าและท่าทางของจิณณ์ดูแข็งกร้าวขึ้น เมื่อคุณยายของเธอกับคุณย่าของเขาพูดถึงผู้หญิงคนนั้น จนอดคิดไม่ได้ว่าเธอคนนั้นอาจจะมีความสำคัญกับคนที่ตนเองหมายปองอยู่ก็เป็นได้ รวินท์นิภาไม่ใช่คนโง่ ไม่ใช่คนหัวอ่อน ทว่าเธอถูกเลี้ยงมาอย่างมีเหตุมีผลจากคุณแม่ที่อุทิศทุกอย่างเพื่อลูก เธอจึงไม่เห็นด้วยที่จะพูดถึงบุคคลอื่นโดยที่เขาไม่มีโอกาสได้แก้ตัว
“ไม่มีอะไรหรอกลูก ก็แค่หลานสาวของเมียน้อยคุณย่าจารินีก็เท่านั้น”
ศจีเอ่ยถึงพิชชาอรอย่างสาดเสียเทเสีย รวินท์นิภาแค่พยักหน้าและไม่ถามต่อ เพราะเธอรู้ว่าการฟังเรื่องของคนที่ถูกเกลียด ยังไงเสียก็คงไม่ได้ยินเรื่องดีๆ
ทันทีที่วางกระเป๋าลงในล็อกเกอร์ เวลาส่วนตัวของพิชชาอรก็ได้หมดลงทันที หญิงสาวได้รับมอบหมายให้ดูแลร้านอาหารแห่งนี้ในตำแหน่งผู้จัดการร้าน เธอถูกอบรมสั่งสอนมาให้คอยรับใช้ลูกค้าพิเศษของทางร้าน ส่วนมากก็จะเป็นต้นตระกูลผู้ดีเก่า เศรษฐีใหม่ ดารานักร้องนักแสดงที่ตบเท้าพากันมาเช็คอินยังร้านเก่าแก่แห่งนี้ ที่ถือกำเนิดเกิดขึ้นตั้งแต่คุณหญิงจาริณียังไม่เกิด ก็น่าจะเกินเจ็ดสิบปี นี่ก็นับเป็นอีกธุรกิจหนึ่งที่สร้างรายได้ให้กับครอบครัว ทุกวันนี้มีการเปิดสาขาขยายกิจการอีกนับไม่ถ้วน ภายใต้การดูแลของจิณณ์... หลายชายคนโตของตระกูล ที่หันมาจับธุรกิจโรงแรมและห้างสรรพสินค้าด้วยวัยเพียงสามสิบสามปีเท่านั้น เขาสามารถขึ้นไปยืนอยู่ในจุดสูงสุดของธุรกิจ เป็นที่ยอมรับของนักลงทุนทั้งไทยและต่างชาติ และเป็นที่พูดถึงของบรรดาผู้หญิงทุกอาชีพ ที่อยากจะไขว่คว้าชายหนุ่มมาครอบครอง จิณณ์ได้รับการโหวตให้เป็น ‘ผู้ชายที่อยากกอดมากที่สุด’ สามปีซ้อน
- Writer
