๔๘
"รีบแต่งตัวเถอะค่ะ เราหายมานานแล้วนะคะ" เจ้าของคำพูดส่งเสื้อผ้าราคาแพงที่บนนั้นยังมีกลิ่นน้ำหอมติดอยู่คืนให้กับผู้ที่เป็นเจ้าของ คนที่มองอยู่ทำหน้างอใส่ แต่แทนที่เขาจะยอมรับเสื้อผ้าไปจากมือของเธอง่ายๆ เขากลับเลือกที่จะกระตุกข้อมือเธอจนร่างของเธอต้องล้มลงไปบนหน้าตักของเขาแบบเดิม
หมับ~
"อื้อออ~ คุณ..."
"อยากกอดก่อน"
"คนด้านนอกอาจจะสงสัยเอาก็ได้นะคะ"
"มันอาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องที่เราคิดไปเองก็ได้นะ" คนช่างเถียงทำท่าเฉไฉ จมูกโด่งฝังลงที่พวงแก้มขาวผ่องทั้งซ้ายและขวา ท่อนแขนแกร่งโอบกอดที่เอวคอดกิ่วเอาไว้แน่น หากเขาไม่ได้เต็มใจที่จะปล่อยเธอคงไม่สามารถลุกจากหน้าตักแกร่งได้อย่างแน่นอน
"คุณเสือคะ..."
"ฉันเชื่อนะว่าคุณปู่ของฉันจะช่วยจัดการเรื่องของเราให้เร็วที่สุด" ดวงตากลมโตกระพริบถี่ รับฟังถ้อยคำประโยคใหม่ที่ดังออกมาจากปากของอีกฝ่ายด้วยหัวใจที่เต้นแรง
"คุณปู่ของฉันและเจ้าสัวของเธอรั
