๔๙
"นี่หายไปไหนกันมา ปล่อยให้ผู้ใหญ่นั่งคอยกันตั้งนานสองนาน" ถ้อยคำที่เป็นประโยคคำถามส่งผลให้ร่างเล็กที่เดินกลับเข้ามาในห้องโถงรับแขกอีกครั้งชะงักไปนิด ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากัน ทุกสายตาที่กำลังจับจ้องมาสร้างความกดดันไปในตัว
"คือว่าเม..."
"ไปดูดาวกันมาน่ะครับ" คนตัวเล็กหันกลับไปหาคนที่เป็นฝ่ายตอบคำถาม ร่างสูงโปร่งของบอสหนุ่มทำเธอใจสั่น เขายิ้มให้เธอเพียงนิด วางมือแตะที่หลังของเธอเบาๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณให้เธอเดินกลับไปนั่ง ก่อนที่ตัวเขาจะนั่งในตำแหน่งที่เหมาะสมเช่นกัน
"ไปดูดาวงั้นเหรอ" ประมุขใหญ่ทิ้งสายตามามองที่ว่าที่ลูกเขย
แววตาที่แปลกไปจากตอนที่เห็นก่อนหน้านี้ ทำคนมองรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาอีกครั้ง คนถูกจ้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่นานก็รีบตอบรับออกมา
"ครับ ผมพาลูกสาวของพ่อไปดูดาวมา"
ภายในห้องโถงถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ ความกล้าพูดกล้าตอบโต้ของคนที่เป็นหลานชายส่งผลให้ท่า
