Ep 7 ทำตัวเอง
808 Words
"แล้วพี่ไปเห็นตอนไหน?"
"วันที่พี่ย้ายมาคอนโด"
"พี่ไปหาฟาที่โรงเรียนเหรอ?"
"..."
ยัยน้องเริ่มโมโหอีกรอบเพราะคนพี่ปิดปากเงียบไม่ตอบคำถาม เธอรู้ว่าเขาพูดน้อยแต่จะมาเงียบตอนนี้มันใช่เรื่องไหม มือเล็ก ๆ หยิกเข้าที่เอวหนาถึงจะไม่มีชั้นไขมันแต่ก็เล็บเธอก็พอจะจิกได้อยู่ ร่างหนาสะดุ้งด้วยความเจ็บเอาจริง ๆ ก็ไม่ค่อยรู้สึกแต่ต้องใส่อินเนอร์เข้าไปแบบคูณ 3 เรียกร้องความสนใจเขาทำบ่อยนะเมื่อก่อนแต่เฉพาะกับยัยน้อง ซึ่งเธอเองกลับไม่เคยสงสัยแถมยังตามใจเขาไปซะทุกอย่าง กาแฟร้อนไปเธอก็ยกแก้วเป่าเบา ๆ ให้ แอปเปิลชิ้นหนาไปเธอก็จะรีบวิ่งไปหยิบมีดในครัวเดินกลับมาหั่นให้พอดีคำ ถ้าเขาอ่านหนังสือสอบมือไม่ว่างเธอก็จะนั่งข้าง ๆ ป้อนขนมให้เขาคำสลับกับตัวเธอเองคำ ถ้ายัยน้องคิดได้สักนิดว่ามีหรือที่แม่บ้านบ้านเขาจะมาทำอะไรให้เขาไม่ถูกใจไม่ถูกปากได้ยังไง และที่ทุกคนในบ้านไม่กล้าบอกเธอเพราะเขาสั่งว่าห้ามยุ่งถ้าเธอจะทำอะไรก็ตามในบ้านตอนที่มีเขาอยู่ แม้แต่จะขึ้นห้องส่วนตัวก็ได้ทุกเมื่อที่เธอต้องการ
"โอ๊ย...พี่เจ็บนะ"
"ฮึ...เว่อร์มาก"
"จริง ๆ เมื่อวานเตะบอลล้มโดนเตะซ้ำพอดี"
"...."
ยัยน้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่คนพี่จอมแสบบอกว่าเขาล้มมา เธอรีบดันตัวเองออกห่างจากอกแกร่งแล้วก้มลงถลกเสื้อยืดตัวในขึ้น ด้วยความเป็นห่วงจนลืมความโกรธและยังลืมด้วยว่าตอนนี้เธอไม่ควรแตะเนื้อต้องตัวผู้ชายวัยกลัดมัน ผิวขาวเนียนไร้รอยฟกช้ำทำให้ยัยน้องขมวดคิ้วเข้าหากันจนเกือบจะผูกโบได้
"พี่หลอกฟา"
"..."
"พะ พี่...อื้อ"
"ชู่"
เสียงเจื้อยแจ้วคล้ายนกแก้วนกขุนทองของคุณปู่เขาที่ไร่ต่างจังหวัดเงียบหายไป เมื่อเขาหาวิธีปิดปากเธอก่อนที่จะมีคำถามอีกมากมายตามออกมา เขาน้อยใจก็ใช่อยากให้ยัยน้องก็ใช่อีก แต่พอนั่งมองปากเล็ก ๆ สีหวานนาน ๆ ก็เริ่มทนไม่ไหว อยากจะชิมให้รู้รสสักครั้งอุตส่าห์อดทนมาตั้งนาน ไม่รู้ว่าช่วงที่ห่างกันไปปากสีหวานนี้เคยมีใครได้สัมผัสบ้างไหม แต่ช่างแม่งกูจะจูบลบรอยคนอื่นให้หมดนั่นคือสิ่งที่ลมเหนือคิด
จากที่หนูฟานิ่งเกร็งเพราะช็อกแต่ก็ไม่ได้ถอยหนี ยังคงนั่งตัวตรงอยู่ในอ้อมกอดลมเหนือ ปล่อยให้เขาค่อย ๆ ชิมริมฝีปากของเธอทีละนิดช้า ๆ เธอจ้องเขาได้ไม่นานพอเขาจับล็อกที่ปลายคาง เธอก็เลือกที่จะปิดตาและขยับปากจูบตอบเขาอย่างไม่ประสีประสา ส่วนคนที่แสนจะช่ำชองพอเห็นแบบนั้นก็ยิ่งได้ใจ รัดวงแขนให้แน่นขึ้นเอาตัวยัยน้องกลับเข้ามาเบียดกับตัวเองจนไม่เหลือช่องว่าง
"พี่เป็นคนแรกใช่ไหม...ครับ"
"อื้อ"
"ต่อไปก็ต้องเป็นพี่คนเดียวนะ"
"..."
"แล้วพี่ล่ะ"
"ถ้าจูบก็เราคนแรก"
"???"
"แต่ถ้าถามเรื่องเอาเราจะเป็นคนสุดท้าย..."
"พี่เหนือ!!!"
"ขอจูบต่อก่อนยังไม่หายอยากเลย"
"อื้อ"
คำถามคำตอบเรื่องสำคัญก็ถูกกลืนหายไปกับสงครามน้ำลายของคนทั้งคู่ แล้วลมเหนือก็ต้องมีเหตุให้หยุดกินน้ำใส ๆ จากปากยัยน้อง เพราะท้องของหนูฟาส่งเสียงประท้วงดังออกมาด้วยความหิวโหย
"หิว?"
"เมื่อกี้ฟาจะไปซื้อข้าวกินพี่ก็มาขวาง"
"โอ๋ ๆ พี่ขอโทษ ๆ หนูไปล้างหน้าเดี๋ยวพี่พาไปกินของอร่อย"
"หนู?"
"อืม...ต่อไปก็แทนตัวเองว่าหนูกับพี่แต่ต้องแค่กับพี่เท่านั้นนะ"
"ทำไม?"
"พี่ชอบ"
"..."
"ถ้าไม่ลุกเดี๋ยวจะไม่ได้ลุกนะ"
หนูฟารีบกระโดดออกจากตักคนพี่แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ส่วนความสับสนเธอของเก็บไว้ก่อนตอนนี้เสียงร้องของกระเพาะมันน่าอายกว่าเรื่องที่เธอยอมให้เขาทั้งจับทั้งจูบ ด้านคนที่หาเรื่องใส่ตัวเองก็นั่งปวดหนึบจนแทบลุกไม่ขึ้น ก็เล่นทั้งกอดทั้งกดเอวยัยน้องไม่ให้หนีสะโพกกลมก็ทับอยู่บนเหนือน้อยจนมันแข็งไปหมด จะจับยัยน้องกดกับโซฟาเลยก็ดูจะป่าเถื่อนเกินไป ทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะทำเหลือเกิน
"เฮ้อ...ทำตัวเองแท้ ๆ กู"
- Writer
