Wala akong ibang pinanghahawakan ngayon kundi ang pangako sa akin ni Kiran.
Nangako siyang hindi niya pababayaan ang mga taong importante sa buhay ko.
Pero may biglang sumisigaw sa isip ko na mga katanungang hindi ko dapat balewalain.
Lumayo ako kay Kiran habang ang mga daliri ko sa kamay ay aking nililikot.
Lakas loob akong nagtanong sa kaniya kahit na kinakabahan ako.
"Paano kung gusto kong magkaroon ng anak, Kiran?" tanong ko sa kaniya habang nakatalikod.
Narinig ko ang pag-apak ng mga paa niya pahakbang patungo sa akin.
Huminto siya sa bandang likuran ko at niyakap ako ng masuyo mula sa aking likod.
Kinulong niya ang mga kamay ko sa kaniyang palad at ang kaniyang mukha ay ipinagdikit sa aking pisngi.
"May mga bagay na hindi ko pwedeng hahayang mangyari upang manatili
