NAKAPOSAS ang mga kamay ko sa harap, habang nakaupo lang ako sa couch dito sa loob ng barko at nakatingin ng masama kay Tredius na ngayo’y relax na relax lang habang nakasandal sa couch at humigop ng tsaa.
“Lumalamig na ’yang kape mo, inumin mo na. Huwag ka nang mag-inarte pa, alam kong kaya mong uminom dahil nasa harap naman ang mga kamay mo,” wika nito sa akin at nginitian pa ako, isang klase ng ngiti na nakakaasar.
Isang masamang tingin lang ang binigay ko sa kaniya at hindi sumagot. Mas gusto ko na lang itapon sa pagmumukha niya ang kape kaysa inumin.
Hays. Ang sarap sunugin ng pagmumukha ng demonyo na ’to.
Kahapon paggising ko ay narito na pala ako sa cargo ship. Nilagyan pala ng pampatulog ng halimaw na Tredius na ’to ang wine na binigay sa akin.
Magtatatlong araw na kami rito s
