"Güll gelir misin?" mutfaktan başımı uzatıp odaya doğru seslendim. Mira'yı uyutmak için gitmişti ama neredeyse üstünden yarım saat geçti. Ben keki yapıp fırına atmış hatta pişirmiştim bile ama hanımefendi küçücük bebeği bir türlü uyutamamıştı ya da kendisi de uykuya yenik düşmüş olmalıydı. Buraya geldiğin de gözlerinden uyku akıyordu. Gece boyu Mira onları uyutmamış, ağlamış durmuş.
Elimi kuruladığım bezi tezgaha bırakıp sessiz adımlarla misafir için ayırdığım odanın kapısını araladım. Eğer uyuyorsa uyandırmak istemiyordum.
Kapıyı açar açmaz Gül başını bana doğru çevirdi. Yatakta ters şekilde oturmuş ayaklarını uzatmış bir halde Mira'yı sallıyordu.
Sessizce "Uyudu mu?" diye mırıldandım. Zar zor uyuyan bir bebekti. Doğmuş doğalı Gül ve Atakana bayaa bi çektiriyordu.
"Uyudu, uyudu" de
