เช้าวันใหม่_
แสงแดดนวลละออในยามเช้า ส่งกระทบเปลือกตากลม ปลุกให้คนขี้เซาตื่นตัว สวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งปกปิด ค่อยๆลุกนั่งเหยียดแขนบิดขี้เกียจ ส่องสายตาหาร่างคุ้นเคย พบแผ่นหลังกว้างอยู่ข้างนอกตรงริมระเบียง ควันสีเทาลอยฟุ้งบ่งบอกการกระทำ
ครั้นนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ภาพใบหน้าน้องชายลอยตีตื้น รีบสำรวจหากระเป๋าสะพาย แม้ไม่ใช่สถานที่คุ้นเคย มองข้ามตั๋วเครื่องบินข้างๆ หยิบโทรศัพท์สื่อสารกดต่อสายทันที
~ว่าไงเจ้~ เสียงอู้อี้ผ่านลำคอคาดคะเนว่ายังไม่ตื่นนอนดี
"จะสารภาพไหม" น้ำเสียงหวานก่นเข้ม ราวสงบสติอารมณ์ให้นักโทษระบายความผิด ในระหว่างนั้นดวงตากลมลอบสังเกตุบุคคลด้านนอกเป็นระยะ บานประตูกระจกงับไม่สนิท คาดว่าคงได้ยินบ้าง
~อย่าบอกนะว่ารู้เรื่องแล้ว แค่อยากเห็นพี่มีความสุขกับคนอื่นจริงๆสักที~ ปลายสายอ่อนลงกลัวได้รับโทษ
"มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆไอเกน!!" ฉายานางพญาแผดเสียงใส่ลั่น ซึ่งคนตัวสูงเปลื
