ว่าพลางย่อตัวลงช้อนร่างบางขึ้น แล้วพาเดินเร็วๆ ไปยังชั้นที่เป็นห้องพักวีไอพีของเรือสำราญสุดหรู โดยไม่สนอาการดิ้นรนขัดขืน และเสียงด่าทอมาตลอดทาง
ทันทีที่ใช้เท้าปิดประตูลง จอมพลก็อุ้มเธอก้าวอาดๆ มาโยนลงบนเตียง แล้วกระโจนตามขึ้นไปหมายจะทาบทับ ทว่าปิยฉัตรกลับลนลานพลิกตัวหลบเสียก่อน
“จะหนีไปไหนเล่า จำไม่ได้หรือไง…ว่าเราตกลงอะไรกันไว้” เขาว่าพลางเอื้อมมือมากระชากข้อเท้าของคนที่กำลังจะตะเกียกตะกายหนีลงจากเตียงอีกด้าน
“อย่าทำเลยนะคุณ เดี๋ยวแผลคุณจะปริ หรือไม่ก็อาจอักเสบ”
“แผลแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก เราเมกเลิฟกันได้…สบายมาก”
“เอ่อ…ฉันยังไม่อาบน้ำ”
คนถูกไล่ต้อนยังคงประวิงเวลา ขณะพยายามกางมือขยุ้มผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตา ทว่ากลับต้องหลุดอุทานออกมาเมื่อเขาออกแรงกระชากจนเธอต้านไม่ไหว ที่สุดก็ปลิวมาหาอีกฝ่าย แถมพ่อคนมือไวยังจัดการฉีกกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างเพรียวระหง โดยไม่สนเสียงกรีดร้องห
