พลอยชนันท์

ตอนที่ 4 ใครสักคน

“คุณกลัวผม?”

“เอ่อ...ปละ...เปล่าค่ะ ฉันแค่...คือฉัน...มะ...ไม่เคย”

“ไม่เคยอะไรครับ”

“คือฉันไม่เคยทำ...ทำแบบนี้มาก่อน ก็เลย...ทำตัวไม่ถูก”

เขานิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินอย่างนั้น และแววตาที่เต็มไปด้วยความประหม่าของเธอ ก็ทำให้เขามั่นใจว่าคนใต้ร่างไม่ได้โกหกแม้แต่นิดเดียว

“งั้นก็อย่าทำเลยครับ ผมไม่เคยฝืนใจใคร” เขากำลังจะผละออก แต่เป็นเธอที่รีบคว้ามือเขาไว้

“อย่า...อย่าไปนะคะ”

“ผมแค่ไม่อยากให้คุณเสียใจกับสิ่งที่กำลังจะเสียไป เข้าใจว่าผู้หญิงไทยค่อนข้างถือเรื่องนี้มากไม่ใช่เหรอ”

“เมื่อก่อน...ฉันก็เคยคิดแบบนั้นค่ะ ฉันเคยอยากให้ครั้งแรก...มันเกิดขึ้นในคืนแต่งงาน เกิดขึ้นกับผู้ชายที่ฉันรักและเค้าก็รักฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่คิดจะแต่งงานกับใครและไม่คิดจะรักใครอีก เพราะฉะนั้น...คุณช่วย...เอ่อ...ช่วยมอบประสบการณ์นี้ให้กับฉันเถอะนะคะ ถึงตอนนี้ฉันจะเมาอยู่มาก แต่ยังพอมีสติหลงเหลือและมั่นใจว่าถ้าหากเรื่องคืนนี้จบลง ฉันจะไม่โวยวายหรืออาละวาดหาความรับผิดชอบอะไรจากคุณแน่นอนค่ะ แค่...แค่อยากให้คุณช่วยป้องกันในตอนที่ทำอยู่เท่านั้น”

“ทำไมถึงไว้ใจผม ไม่คิดเหรอว่าผมอาจจะติดกล้องเอาไว้เพื่อแบล็กเมล์คุณทีหลังก็ได้ ผมอาจจะเป็นคนไม่ดีและชอบล่าเหยื่อสาวๆ แบบคุณ คุณไม่กลัวผมสักนิดเลยเหรอ”

“ถ้าฉันบอกว่าฉันไว้ใจคุณ คุณจะเชื่อฉันมั้ยคะ หรือต่อให้ฉันจะเข้าใจผิด ฉันก็เต็มใจที่จะรับผลจากการตัดสินใจของตัวเองค่ะ ฉันแค่...แค่อยากมีความหมายกับใครสักคนจริงๆ แม้จะเป็นเวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น” เพราะยังจดจำแววตาและคำพูดอันทิ่มแทงของอดีตคนรักได้เป็นอย่างดี เธอจึงพูดแบบนั้นออกไป

“คิดเหรอว่าพี่จะชอบเธอจริงๆ ผู้หญิงที่ไร้เสน่ห์อย่างเธอน่ะ แค่อยู่ใกล้พี่ก็รู้สึกอยากอาเจียนขึ้นมาแล้ว หัดเจียมตัวซะบ้างเถอะพลอย”

เป็นอีกครั้งที่เขานิ่งไป ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มออกมาบางๆ

“ผมเข้าใจแล้ว และขอบคุณมากที่ไว้ใจผม งั้นคืนนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด ตอนนี้ขอให้คุณมองแค่ผม คิดถึงแค่ผม ได้รึเปล่าครับ” ราวกับว่าตอนนี้เขาเข้ามานั่งอยู่กลางใจของเธอ เขาจึงได้พูดในสิ่งที่จะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมา

“ค่ะ ฉันจะมองแค่คุณ และคิดถึงแค่คุณคนเดียวเท่านั้น”

หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วปล่อยให้เขาจับสองแขนของเธอขึ้นมาคล้องที่ลำคอของเขาเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มตัวลงมาแล้วจุมพิตที่ริมฝีปากนุ่มแผ่วเบาเพื่อทำให้เธอคลายจากความประหม่าทั้งหมด เมื่อหญิงสาวเริ่มผ่อนคลายขึ้น จูบนุ่มนวลก็เริ่มเร่าร้อนขึ้นตามอารมณ์หวามที่ค่อยๆ ลุกโชน

ปลายลิ้นสากกระหวัดรัดรึงกับลิ้นนุ่มแล้วพวกเขาก็แลกจูบกันอย่างดูดดื่ม ขณะที่อกอวบบดเบียดกับอกแกร่งจนแทบจะรวมเป็นเนื้อเดียวกัน

ร่างเล็กสั่นสะท้านเมื่อสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังดุนดันอยู่ตรงช่วงท้องของเธอ บางสิ่งที่เธอได้เห็นมันอย่างชัดเจนตอนที่เขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมด บางสิ่งที่ใหญ่โตอลังการจนกลัวว่ามันจะเข้ามาในร่างกายของเธอไม่ได้ หรือหากว่ามันเข้ามาได้จริงๆ ก็อาจจะทำให้เธอทรมานแทบขาดใจ

แต่ตอนนี้เธอไม่อยากสนใจอะไรอีก เธอแค่อยากลองมีประสบการณ์บนเตียงดูสักครั้ง และคนที่เธอเลือกก็ดูจะไม่ใช่พวกโรคจิตหรือคนที่ดูน่ากลัวอะไร อีกทั้งเขาก็ไม่ได้บังคับจิตใจเธอสักนิด เป็นเธอต่างหากที่อ้อนวอนขอสิ่งนี้จากเขา

“คุณ...”

พลอยชนันท์มองสบตาเขาเมื่อชายหนุ่มยอมปล่อยปากบางให้เป็นอิสระ เพียงเพื่อจะมองดูเธอให้ชัดเจนที่สุด แม้ว่าแสงไฟในห้องจะถูกหรี่ลงมาจนเกือบมืดสนิทแต่เขาก็ยังมองเห็นความงามตรงหน้าได้อย่างชัดเจน

“คุณสวยมาก”

เขาไม่อาจละสายตาจากเรือนร่างงดงามของเธอได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นทรวงอกอวบอิ่มกลมกลึงขนาดพอดีมือใหญ่หรือแม้แต่สะโพกผายและเนินสาวที่สวยสดตรงเบื้องล่าง

“อย่ามองเลยนะคะ ฉัน...อาย” เธอพยายามยกสองมือขึ้นมาปกปิดความอวบอิ่มทั้งสองข้างเอาไว้อีกครั้ง แต่เขากลับไม่ยอมให้เธอได้ทำตามใจ

“อย่าอายเพราะมันจะมีแค่ผมที่ได้เห็น”

มือบางทั้งสองถูกคว้าเอาไว้แล้ววางลงข้างลำตัวก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าคมลงไปแล้วจูบซับอย่างช้าๆ แต่ก็เล่นเอาเธอถึงกับสะดุ้งสุดตัวเมื่อยอดถันสีหวานสัมผัสกับปลายลิ้นสากแล้วเขาก็ดูดดึงเบาๆ จนเธอขนลุกเกรียวไปทั่วร่าง

หญิงสาวส่งเสียงครางกระเส่าด้วยความซ่านสยิว เพราะความสาดเสียวที่ไม่คุ้นเคยทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมองสบตาของเธอแล้วส่งยิ้มอ่อนโยน

“ผมรู้ว่าคุณไม่เคย แต่ถ้าคุณบอกว่าไว้ใจผม ก็ปล่อยให้ผมดูแลคุณนะครับ”

“ค่ะ” เธอพยักหน้ารับแม้จะรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้อยู่ไม่น้อย

เมื่อได้ยินคำตอบรับเขาก็จูบที่ปากนุ่มอย่างดูดดื่มเหมือนเป็นรางวัลให้คนน่ารัก ก่อนจะเคลื่อนตัวลงสู่เบื้องล่างเพื่อชื่นชมความงามที่มีแต่เขาเท่านั้นที่จะได้ครอบครอง