Laurice' POV
Nakatulala lang ako sa ceiling pagkagising ko, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko.
Muli nanaman akong nanaginip kagabi, mas lalong nagtutuloy-tuloy ang mga memoryang bumabalik saakin.
Hindi ko alam ang mararamdaman, bumangon na ako at muling napatulala sa kung saan, nang bigla akong mapatawa ng hindi makapaniwala, pero pakiramdam ko ay naiiyak ako.
"God... he wasn't mad! He believed in me... he really loved me..." Hindi makapaniwalang bulong ko, hindi ko alam kung bakit para akong tangang napangiti nang may isang luhang pumatak sa aking pisngi.
Without even hearing my explanations, he just chose to believed in me...
So, hindi ito ang dahilan kung bakit galit na galit si Cedric Ryui saakin?
May kasunod pa? Darn.. it scares me, but I feel excited, jut remembering
