พ่ายรักเมียแต่ง

บทที่ 9

ครึ่งชั่วโมงต่อมา...

ขวัญนรีแปลกใจนิดหน่อยสถานที่จัดงานวันเกิดเป็นสนามแข่งรถแถบชานเมืองแทนที่จะเป็นบ้านหรือคอนโดของเพื่อนเขา และที่แปลกไปกว่านั้นคือนอกจากเจ้าของวันเกิด เธอก็ไม่เห็นใครมาร่วมงานสักคน อย่างนี้เรียกงานวันเกิดได้ที่ไหน

"ไง โผล่หัวมาได้สักทีนะมึง แหม วันนี้มีสาวสวยมาซะด้วย จะจ่ายต้นหรือจ่ายดอกกูล่ะคราวนี้" เพื่อนของวิษณุมองขวัญนรีด้วยสายตาโลมเลีย

"ทั้งต้นทั้งดอกเลย"

"ไหนล่ะเงิน"

"ขอจ่ายเป็นแฟนกูแทนละกัน นี่อีขวัญ เด็กนอกเพิ่งจบมอปลายมา พ่อมันเคยเป็นรัฐมนตรี แม่เลี้ยงมันเป็นคุณหญิง คุณหนูจ๋าสเปกมึงเลย ที่สำคัญมันยังซิงอยู่ รับรองว่าแยงทีเดียวเลือดแม่งสาดเต็มที่นอนแน่"

"พูดแบบนี้หมายความว่าไงพี่นุ" ขวัญนรีหันขวับ

"โทษตัวมึงเองละกันที่แม่งมีแต่เปลือก กูก็นึกว่าจะสบายไปทั้งชาติแล้ว ที่ไหนได้ หลอกแดกกูมากี่มื้อแล้วล่ะ"

"ที่พี่เข้าหาขวัญก็เพราะผลประโยชน์เหรอ"

"เออ! ไม่งั้นกูจะเสียเวลาตามเทียวไล้เทียวขื่อผู้หญิงปัญญาอ่อนอย่างมึงทำไม"

"เฮ้ย! เลิกเถียงกันได้แล้ว กูรำคาญ ไอ้นุมึงจ่ายเสร็จแล้วก็ไปได้แล้ว กูอยากเอาอีนี่ใจจะขาดแล้ว"

"สามแสนที่กูแข่งรถแพ้พนันมึงถือว่าหายกัน"

"เออ"

"หึ กูขอให้มึงเอาอีนี่มันส์ๆ ทั้งคืนก็แล้วกัน" ขวัญนรีหน้าถอดสี แน่แท้แล้วว่าวิษณุหลอกเธอมาขัดดอกใช้หนี้ ตากลมกลอกกลิ้งหาทางหนีทีไล่ กำลังจะสับเท้าหนีทางเดียวกับที่วิษณุเพิ่งเดินออกไป เพราะมันมีแค่ทางออกเดียว ตอนนี้เธออยู่ในห้องชมการแข่งขันบนอัฒจันทร์ที่เป็นกระจกแบบพาโนรามา

"จะหนีไปไหนคนสวย อยู่สนุกกับพี่ก่อนสิจ๊ะ รับรองว่าพี่จะทำให้น้องเสียวจนเยี่ยวแตกเลย"

"กรี๊ดดด ปล่อยฉันนะไอ้สารเลว!" ขวัญนรีเป็นผู้หญิงตัวบางร่างเล็กโดนกระชากทีเดียวตัวเธอก็ลอยลิ่วไปตกอยู่บนโซฟา จากนั้นไอ้เลวชาติหมาก็ตามมาคร่อมทับเธอ สัญชาตญาณการเอาตัวรอดบงการให้ขวัญนรีไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มือเล็กกางออกแล้วจิกปลายเล็บแหลมเข้าที่หน้าเพื่อนของวิษณุเป็นแผลลึกทางยาว

"โอ๊ย! อีดอกนี่มึงกล้าข่วนหน้ากูเหรอ" ไอ้เลวชาติหมามันโมโหมากเลยเอาคืนด้วยการต่อยเข้าที่ท้องน้อย ขวัญนรีจุกจนตัวงอ เท่านั้นยังไม่พอ มันเอาเหล้ากรอกปากเธออึกใหญ่ ขวัญนรีสำลักเหล้าไอค่อกแค่ก รสชาติขมปร่าบาดคอบ่งบอกถึงดีกรีที่แรงจัด ทว่าเธอไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมใจกลางความสาวถึงมีอาการร้อนรุ่มร่วมด้วย ขาเรียวหนีบเข้าหากันแน่นหวังสะกดกลั้นอารมณ์ทางเพศที่เริ่มแตกตื่น

"มึงเอาอะไรให้กูกิน"

"เ****นแล้วล่ะสิมึง อยากฤทธิ์เยอะดีนักนะอีตัวดี"

"..." หัวใจขวัญนรีหล่นวูบเหมือนถูกถีบตกจากที่สูง ดวงหน้าสวยซีดเผือด แขนขาค่อยๆ อ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรงขัดขืน ขวัญนรีทำได้เพียงย่นคอหนีตอนที่มันกดหนาลงมาซุกไซ้ลำคอเธอ

"ฟืด...พวกลูกคุณหนูแม่งตัวหอมฉิบหาย ผิวก็นุ๊มนุ่มๆ รูคงคับน่าดู" มันสูดดมกลิ่นสาวเข้าเต็มปอดอย่างหื่นกระหาย มือขวามันเลื่อนต่ำขยำเนินสามเหลี่ยมอวบอูมเต็มมือ

เปลือกตาบางปิดลงทั้งน้ำตา ขวัญนรีทำใจภายในเสี้ยวนาทีสั้นๆ ครั้นรู้ตัวแล้วว่าคืนนี้เธอไม่มีทางรอดพ้นจากเพื่อนของวิษณุ แต่ไม่เป็นไร ทันทีที่ลืมตาตื่นอีกครั้ง เธอจะฆ่าตัวตาย แล้วจะตามไปอยู่กับแม่จ๋าบนสวรรค์เสียที ไหนๆ เธอก็ไม่เป็นที่ต้องการของใครๆ แล้ว