"Ziel, magiging maayos pa kaya ako?" tanong ko kay Ziel pagkatapos na ma-check up ako ng neurologist na Tita niya. Narito ako sa kwarto niya at nakahiga. Masakit ang ulo ko at nanghihina ang katawan.
"Tiwala lang, babe. Konting-konti na lang gagaling ka na," aniya na nakatiim-bagang. Hinaplos niya ang buhok ko at masuyong kinabig ako palapit sa kanyang katawan.
Kanina pa ganito ang reaksyon ni Ziel simula ng umalis ang tita niyang doktor. Sila kasi ang matagal na nag-usap sa baba habang ako naman ay nanatili na lang sa kwarto at nagpahinga.
Wala naman kasing masyadong sinabi sa akin ang doktor matapos ang marami niyang katanungan.
Tiningnan pa niya ang gamot na tine-take ko at sinabing itigil ko na raw ang pag-inom nito. Nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi niya dahil ayoko na tala
