วิวาห์ลวงบ่วงสิงหนาท

ตอนที่ 7 ชุลมุนวุ่นวาย

"ฉันขอสั่งเอาไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าห้ามแกไปยุ่งวุ่นวายกับเมียฉันอีก รัตติกาลเป็นเมียฉัน ถ้าแกอยากเป็นชู้กับเมียชาวบ้านแกจะได้เห็นดีกับฉันแน่ไอ้เบสท์"

"ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้วะพี่สิงห์ พี่ก็รู้ทั้งรู้ว่าดาวเป็นผู้หญิงที่ผมรัก เป็นผู้หญิงที่ผมอยากจะแต่งงานด้วย พี่เล่นตลกกับผมอยู่ใช่ไหม พี่เกลียดผมแต่พี่ไม่น่าจะทำกับผมแบบนี้เลยนะเว้ย พี่มันโคตรเลวเลยอ่ะ"

"มันช่วยไม่ได้นี่หว่า พ่อเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วย ถ้าเขาปฏิเสธไม่ให้ลูกสาวเข้าพิธีแต่งงานแต่เมื่อคืน เรื่องมันก็คงไม่บานปลายขนาดนี้หรอกมั้ง โทษฉันฝ่ายเดียวก็ไม่ได้หรอก เพราะผู้หญิงของแกก็ยั่วยวนเก่งใช่ย่อยที่ไหน ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ยมันก็ต้องมีเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้นเป็นธรรมดาไหม?"

"แต่ดาวไม่ใช่คนแบบนั้นนะพี่สิงห์ ผมรู้จักดาวดีที่สุด พี่สิงห์นั่นแหละที่เป็นคนย่ำยีดาว พี่อยากเอาชนะผมใช่ไหม พี่เกลียดผมกับแม่พี่ก็มาลงที่ผมสิวะ จะไปทำแบบนั้นกับดาวทำไม ดาวเป็นผู้หญิงที่ดี เป็นผู้หญิงที่มีค่า"

"จะมาชื่นชมเมียฉันต่อหน้าฉัน แกคิดว่าฉันควรจะคิดยังไงเหรอไอ้เบสท์ เรื่องของแกกับเขามันกลายเป็นอดีตไปแล้ว แต่ฉันที่เป็นปัจจุบัน ฉันเป็นสามีของรัตติกาล เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วยจำเอาไว้!"

นฤเบศร์ถึงกับเดินเข้าประชิดตัวพี่ชาย พร้อมกับฝ่ามือที่ยกขึ้นกอบกุมคอเสื้อเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง จับจ้องมองหน้าคนเป็นพี่อยากมีเรื่องให้ได้เช่นกัน

"เบสท์ เบสท์ ปล่อยพี่เขาซะ อย่าทำแบบนี้นะแม่ขอล่ะ"

คุณนวลอนงค์ส่งเสียงห้ามปรามลูกชายขึ้นอีกครั้ง เพราะไม่อยากให้พี่และน้องต้องมีเหตุทะเลาะวิวาทกันใหญ่โต นางพยายามดึงแขนลูกชายให้ปล่อยมือออกจากสิงหนาท แต่เหมือนอารมณ์ของลูกชายเดือดดาลเกินกว่าที่นางจะห้ามปรามได้ กำปั้นหนาของนฤเบศร์ฟาดลงไปบนใบหน้าหล่อของสิงหนาทอย่างแรง ทำเอาชายหนุ่มหน้าชาพร้อมกับหันตามแรงที่โดนชก ก่อนที่เขาจะยกฝ่ามือขึ้นลูบแก้มสาก หันกลับไปมองหน้าน้องชายที่เขาเกลียดชังพร้อมกับกำปั้นหนัก ๆ ซัดหน้าของน้องชายกลับสุดแรงที่มีเช่นกัน และสุดท้ายต่างคนก็ต่างชกต่อยกันไปมาหลายต่อหลายที เสียตุบตับ ๆ ๆ ดังสลับกันไปมา

"ฉันบอกให้หยุดไงวะ หยุดเดี๋ยวนี้สิงหนาท นฤเบศว์ ฉันบอกให้หยุดได้แล้ว!!"

เสียงของคุณกรกฎร้องดังขึ้นเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน แต่ทว่าลูกชายทั้ง2คนกลับไม่มีใครฟังเสียงของคนเป็นพ่อเลยแม้แต่นิด ก่อนที่ชายสูงวัยจะเดินกลับเข้าไปในห้องครัว และเดินกลับมาพร้อมกับมีดแหลมคม 2 ด้ามโยนลงกระทบกับพื้นเสียงดังสนั่นทำให้ลูกชายทั้งคู่ถึงกับต้องหยุดชะงักลงพร้อมเพรียงกัน

"จะชกกันให้มือมันเจ็บทำไมล่ะ เอามีดทิ่มแทงกันให้มันตายกันคนละข้างไปเลยสิ เอาสิ เอาเลย"

สองหนุ่มถึงกับต้องยืนผละออกห่างจากกันและกัน เลือดที่กลบปากของนฤเบศร์ทำให้สิงหนาทจ้องมองก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจใส่อีกครั้ง พร้อมกับแสยะยิ้มส่งให้

"ทำไมต้องทำร้ายร่างกายกัน ทำไมต้องลงไม้ลงมือกันด้วย แก 2 คนเป็นพี่น้องกันนะ ถึงจะเป็นพี่น้องคนละแม่แต่ยังไงก็เป็นพี่น้อง จะมาทะเลาะกันแค่เรื่องผู้หญิงคนเดียวมันใช่เรื่องหรือเปล่า ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แล้ว มันเกิดขึ้นเกินกว่าที่จะแก้ไขได้ แกก็ยอมตัดใจซะเบสท์ ยังไงหนูดาวก็เป็นเมียของพี่ชายแกแล้ว เขาได้กันแล้ว แกจะให้ฉันทำยังไง"

"ผมไม่สนหรอกพ่อว่าพี่สิงห์จะเป็นสามีของดาว ดาวไม่ได้รักพี่สิงห์ดาวรักผมนะพ่อ ผมไม่แคร์หรอกว่าพี่สิงห์จะย่ำยีดาวแล้วหรือเปล่า พี่สิงห์หย่าให้ดาวสิ คืนดาวให้กับผมซะ ยังไงดาวก็ไม่ได้รักพี่อยู่แล้ว แต่งงานเพราะกอบกู้สถานการณ์ไม่ใช่เหรอครับ ถ้าเรื่องเมื่อคืนมันจะเกินเลยผมจะไม่ถือสา"

"ฉันไม่หย่า ถ้าแกอยากขึ้นชื่อว่าเป็นชู้กับเมียพี่ชาย ก็เอาเลย สังคมเขาจะได้ตราหน้าทั้งแกและรัตติกาลว่าเป็นชายโฉดหญิงชั่วขนาดไหน ผมขอตัวก่อนนะพ่อ บ้านนี้มันคงไม่เหมาะกับผมหรอก ที่ตรงนี้มันไม่ได้เหมาะกับผมเลย ถ้าไม่มีธุระสำคัญอะไรเอาไว้พูดคุยกับผมที่บริษัท ผมจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกแล้ว"

สิงหนาทเดินหัวเสียออกจากบ้านไป ไม่สนใจคนที่ยืนจ้องมองอยู่ข้างหลังเลยแม้แต่นิด นฤเบศร์กำลังจะวิ่งตามหลังพี่ชายไปอีกครั้งแต่ถูกคนเป็นแม่ฉุดรั้งดึงแขนเอาไว้เสียก่อน

"เบสท์ไม่ต้องตามพี่เขาไป คุยยังไงก็คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้วยอมรับกับความจริงซะเบสท์ หนูดาวเป็นพี่สะใภ้เรา เราก็ต้องยินดีกับเขา อวยพรให้เขามีความสุขกับชีวิตไม่ใช่เหรอเบสท์"

"แต่แม่ครับ ดาวจะมีความสุขได้ยังไง ทั้งที่พี่สิงห์ก็เป็นแบบนี้ เขาสองคนไม่ได้รักกันนะแม่ พี่สิงห์เขาแค่อยากเอาชนะผมแค่นั้น แต่คนที่ต้องรับกรรมหลังจากนี้มันคือดาวนะครับ แล้วตอนนี้ดาวอยู่ไหนครับแม่ ผมอยากเจอดาว ผมอยากคุยกับเขา"

"หนูดาวเขากลับไปบ้านพ่อเขาน่ะ แกปล่อยให้หนูดาวอยู่คนเดียวสักพักก่อนเถอะนะ ฉันว่าเขาก็ยังไม่พร้อมที่จะพบเจอหน้าแกเหมือนกัน" คุณกรกฎตอบพร้อมกับเสียงถอนหายใจดังขึ้นเฮือกใหญ่

"ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะพ่อ ทำไมผู้หญิงที่ผมรักถึงต้องไปลงเอยกับพี่สิงห์แบบนั้น ทุกคนก็รู้ไม่ใช่เหรอครับว่าผมวาดหวังอนาคตไว้กับดาวมากมายแค่ไหน แต่ตอนนี้เขากลับกลายเป็นภรรยาของพี่ชายผมซะงั้น ผมควรจะทำยังไงต่อไปดี"

"ทำใจ เพราะถึงอย่างไรสิงหนาทก็คงไม่ยอมหย่ากับหนูดาวแน่ ๆ"

"แต่ดาวเขารักผมนะพ่อ เขาจะต้องทนทุกข์มากแค่ไหนที่ต้องแต่งงานกับพี่สิงห์แบบนี้"

"ตอนนี้ทุกอย่างมันอาจจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ได้เบสท์ หนูดาวเขาอาจจะไม่ได้รู้สึกกับแกแบบนั้นอีกแล้วก็ได้"

"ผมจะไปคุยกับดาวให้รู้เรื่อง ผมต้องคุยกับดาวให้รู้เรื่องวันนี้เลย"

นฤเบศว์รีบวิ่งออกจากบ้านไปอย่างไม่รอคำคัดค้านของใครทั้งนั้น ความเสียใจความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น ทำให้เขาต้องรีบพบเจอหน้ากับคนรักที่เพิ่งแปรเปลี่ยนมาสถานะมาเป็นพี่สะใภ้อย่างไม่ทันให้ตั้งตัว ถ้าไม่ได้คุยกันในวันนี้เขาคงจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าป่านนี้รัตติกาลจะเป็นอย่างไรบ้าง ไม่รู้ว่าหญิงสาวต้องเผชิญอะไรในค่ำคืนเข้าหอที่ผ่านมา แต่ไม่ว่าหญิงสาวจะเจอกับอะไรเลวร้ายมาสักแค่ไหน ถ้าหากว่ารัตติกาลต้องการจะหนีจากผู้ชายอย่างสิงหนาท เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอได้หลุดพ้นจากตรงนั้นไปให้ได้....