2 ปีต่อมา
“ไอ้ชิน”
“....”
“ไอ้ชิน!!”
“หนวกหูน่า ออกไปจากห้องฉัน”
“เฮ้ย! ไอ้เวรนี่! เมาเป็นหมาเลยนะให้ตายเถอะ!”
เจตต์ที่บุกเขามาถึงห้องนอนลากชินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเปิดน้ำรดหน้าชิน เขาสะดุ้งแล้วส่งเสียงโวยวายดังลั่น
“ไอ้เจตต์ ทำบ้าอะไรว่ะ!!”
“สร่างได้แล้ว มึงมีประชุมนะ”
“บอกดี ๆ ก็ได้ ไม่ใช่ลากกูมาแบบนี้ มึงนี้มัน....”
“เออ ๆ ค่อยบ่น ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”
ชินสบถหยาบ ๆ ตามหลังเจตต์ออกมาด้วยแล้วหันไปอาบน้ำแต่งตัว เขาปวดหัวจะตายอยู่แล้วแต่ก็ต้องออกไปทำงานเหมือนกับทุกวัน
“น่าเบื่อจะตายอยู่แล้ว.....”
หลังจากวันที่นิตาเสียไปตอนนี้ก็ผ่านมาสองปีแล้ว เขาใช้ชีวิตแต่ล่ะวันอย่างเรื่อยเปื่อย เช้าออกไปทำงาน เย็นก็กลับมาดื่มเหล้าอยู่ที่บ้าน
ช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อและไร้สีสัน ในแต่ล่ะวันผ่านไปอย่างยากลำบาก เขาไม่สนไม่แคร์อะไรอีกต่อไปแล้ว อย่างเดียวที่ต้องการคือดื่มเหล้าหนัก ๆ เพื่อให้ต
