นี่คือความโหดเหี้ยมที่ใครๆต่างก็รู้ดี มิเช่นนั้นก็มิใช่สี่ยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน แม้ว่าลั่วอ๋องโดยปกติจะมิได้ออกมาให้ผู้คนเห็น และเก็บตัวกว่าผู้อื่น
แต่ในสี่บุรุษหนุ่ม เขาเป็นคนที่น่ากลัวที่สุดเรื่องความโหดเหี้ยม เพราะเขาชอบใช้วิธี ยืมดาบฆ่าคน
“ทะ…ท่านพี่ ท่านคงจะไม่…”
แม่ทัพฟ่างหลับตาเพื่อกลั้นหายใจ แม้ว่าเขาจะเป็นคนลงมือ แต่ต่อหน้าพระพักตร์หากว่าเขากล้าออมแรง มีแต่จะทำให้นางถูกสั่งลงโทษเพิ่มเพราะท่านอ๋องจะทราบในทันที มีแค่ลงแส้สุดแรงสามครั้ง ฟ่างฮูหยินจึงจะรอดข้อกล่าวหานี้
“หันหลังลงไปเถอะ”
“ท่านพ่อ ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะขอทรงเมตตาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
“เสด็จพี่เพคะ หม่อมฉันขอร้องวันนี้พวกเรามาเยี่ยมนะเพคะ เราไม่ได้มาเพื่อทำโทษเจ้าบ้านหม่อมฉันขอละเพคะ”
“เอาละ ในเมื่อพระชายาข้าขอร้องเอาไว้ เช่นนั้นก็…”
“เพี๊ยะ…”
“กรี๊ด!!………..”
""ท่านพ่อ!!""
ทั้งสามคนตกใจที่แม่ทัพฟู่ลงแส้ไปที่หลังของฮูหยินของเ
