เรือนพักรับรอง
“พระชายา เจ้าดูเหมือนจะไม่พอใจข้านะ”
“พระองค์ทรงรู้ตัวอยู่หรือเพคะ”
“ไม่เอาน่า ข้าก็ทำเพื่อเจ้าทั้งนั้น คนที่นี่ตั้งแต่เจ้าเดินลงมาจากรถม้าก็แทบจะไม่ให้เกียรติเจ้า อย่าลืมว่าในตอนนี้เจ้าเป็นพระชายาลั่วอ๋อง มิใช่ฟ่างชิงเยี่ยนบุตรคนที่ห้าของสกุลฟ่าง”
“นั่นหม่อมฉันก็ทราบเพคะเพียงแต่ที่พระองค์ทำกับพี่รองและฮูหยิน….”
“ทำไม เจ้าคิดว่าน้อยไปงั้นหรือ”
“ท่านพี่!!”
ท่านอ๋องเดินมานั่งกับนางที่เตียงก่อนจะดึงนางเข้ามากอด
“ข้าก็แค่สั่งสอนพวกนางเล็กๆน้อยๆ เจ้าไม่ได้ยินที่นางพูดหรอกหรือ เรื่องที่บอกว่านางคือพระชายาของข้ามิใช่เจ้า นางคงไม่คิดว่าข้าเองก็สืบมาจนหมดแล้วกระมังว่าเรื่องราวก่อนหน้านี้เป็นเช่นไร คนแบบนี้เจ้ายัง…จะให้ข้าไว้หน้านางอีกงั้นหรือ”
“แต่นางเป็นสตรีที่ยังไม่ออกเรือนนะเพคะ ถูกสั่งโบยเช่นนั้น…เกรงว่า…”
“ดีเพียงใดแล้วที่ข้าไม่สั่งให้โบยนางหน้าจวนสกุลฟ่าง จางจื่อลากนา
