“ น้ำหวาน เธอออกไปก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับป้าของเธอ ” บอกก่อนจะหันไปจับแขนของป้าแววเอาไว้แทน
“ แววไหวไหม ”
“ ไหวค่ะ ”
“ คุยกันก่อนนะ ”
“ ค่ะ ”
เขาพยุงป้าแววไปนั่งที่โซฟาก่อนจะหันมาพยักหน้าน้อย ๆ ให้น้ำหวานเป็นสัญญาณว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย เธอพยักหน้ารับแต่สีหน้ายังเป็นกังวลอย่างที่สุด
เมื่อน้ำหวานออกไปแล้ว เขาจึงเดินไปนั่งที่ฝั่งตรงข้ามของป้าแวว ถึงเวลาแล้วที่เขาต้องแก้ไขทุกอย่างให้ถูกต้องและตรงใจตัวเอง
“ คุณเหมคะ เรื่องที่คุณไอรีนพูดมันคือเรื่องจริงเหรอคะ ” ป้าแววเป็นคนเริ่มบทสนทนาด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างห้ามไม่อยู่ นางรู้ดีว่านิสัยของเจ้านายเป็นเช่นไร เขาไม่เคยมีสัมพันธ์จริงใจกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น มีเพียงความสัมพันธ์ทางกายเปลี่ยนหน้าไปมา ทำให้เกิดความกังวลเมื่อหลานเติบโตเป็นสาวและสวยมากเสียด้วย
ดอกไม้งามนั้นมีหรือที่ภมรจะไม่มอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเห็นสายตาน้ำหวานแอบมองคุณเห
