บทที่25
หลังจากที่ฉันกับพี่โยธายืนรอคิวปลาหมึกย่างนานร่วมนาที ล่าสุดตอนนี้ก็ถึงคิวของฉันแล้ว ฉันรับถุงปลาหมึกย่างจากแม่ค้า ส่วนคนจ่ายเงินก็แน่นอนว่าเป็นพี่โยธาจ่ายให้ พี่โยธายื่นแบงค์สีเทาให้แม่ค้ารอไม่ถึงหนึ่งนาทีก็รับเงินทอนกลับมา เราสองคนเลยเดินออกมาจากตรงนั้น เพื่อไปหาของกินร้านอื่นกันต่อ ซึ่งร้านต่อไปก็เป็นร้านไอติมมะพร้าวนั่นเอง ฉันสั่งไอติมกับพ่อค้าเสร็จ พี่โยธาจ่ายเงินให้เหมือนเดิม ฉันเลยรับไอติมมาจากพ่อค้าแล้วเดินลัลล้าออกมาเลย
ฉันมีความสุขสุดๆ ที่อิ่มท้องแต่ตังค์อยู่ครบ สงสัยเดือนนี้ฉันคงจะมีเงินเหลือเฟือสำหรับการช็อปปิ้งเสื้อผ้าแน่นอน
หมับ!
"เดี๋ยวก็โดนชนอีกหรอก" เดินลัลล้าพร้อมตักไอติมกินอยู่ดีๆ ฉันก็ถูกพี่โยธาดึงคอเสื้อจากด้านหลังไว้ ก่อนจะดุฉันเสียงนิ่ง ฉันที่ไม่รู้จะทำยังไงตอนโดนดุ เลยได้แต่ฉีกยิ้มส่งกลับไปให้พี่โยธาแทน ก่อนจะชวนกินทั้งไอติมในมือและปลาหมึกย่างในมือแทน
"
