ฉัน คุณครู นลินดา วงษ์รักสกุล หรือคุณครูหลิน เพิ่งได้บรรจุข้าราชการลงในโรงเรียนประจำอำเภอในเมืองแค่วันเดียว ย้ำ แค่วันเดียววว!! ฉันก็โดนเข้าห้องปกครองพร้อมนักเรียน ทั้งที่ฉันรู้จักนักเรียนในห้องไม่หมดด้วยซ้ำไป แต่นักเรียนที่นั่งอยู่ตรงหน้านี้ ฉันต้องทำความรู้จักไว้ เพราะในห้องนะ เขาร้ายสุด นายพรหมเทพ เดชานนท์ธากร โดนจับเข้าห้องปกครองข้อหา ขายบุหรี่ไฟฟ้าในโรงเรียน ครูฝ่ายปกครองสอบสวน ทำเอาฉันสะดุ้งโหย่ง ฉันอายุแค่ 22 ปีเพิ่งเรียนจบหมาดๆ แล้วดันสอบบรรจุได้เลย ตอนนี้ต้องนั่งเอามือกุมหัว กับลูกนักเรียนที่น่ารัก
‘ตกลง นายพรหมเทพ นายเอาบุหรี่ไฟฟ้ามาขายที่โรงเรียนจริงมั๊ย รู้มั๊ยมันผิดกฏโรงเรียน ตอนนี้โทษของนายเป็นหางว่าวแล้ว’ ครูสมคิด ครูฝ่ายปกครองของโรงเรียนพูดด้วยความเอือมระอา เขาเบื่อกฏกระทรวงจะแย่ที่โอ๋เอาใจนักเรียน ไม่มีการไล่นักเรียนออก แค่หักคะแนนไปเรื่อยๆ จนหักหมดก็ย้ายสถานศึกษา นายพรหมเทพที่อยู่ตรงหน้าเขา หัวโจกที่เข้าห้องปกครองเป็นว่าเล่น หักคะแนนก็หักกันเหนื่อย ยังไม่มีท่าทีจะปรับปรุงตัว
‘ครูนลินนา ในฐานะที่เป็นครูที่ปรึกษา ติดต่อผู้ปกครองของพรหมเทพให้หน่อยนะครับ เดี๋ยวต้องเชิญผู้ปกครองมารับทราบพฤติกรรม’
ครูสมคิดหันมาคุยกับเธอที่นั่งเงียบอยู่ เพราะเธอไม่รู้จักเด็กเลยว่าเขาเป็นคนยังงัย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่ได้ส่อแววสะทกสะท้านแต่อย่างใด
‘เออ หนูสามารถเอาเบอร์ผู้ปกครองได้จากที่ไหนค่ะ’ เธอถามอย่างงๆ ครูสมคิดมองแล้วก็สงสาร เธอเป็นคนมาใหม่ เขาก็โยนห้องที่ปรึกษา 6/7 ให้ ซึ่งเป็นห้องที่ร้ายที่สุด แน่นอนในระบบราชการ ทุกคนต่างก็เลี่ยงห้องที่จะให้ตัวเองลำบากหรือหนักใจกับเด็กๆ
‘’เอาในแฟ้มประวัตินักเรียนได้เลยครับ’ ครูสมคิดบอกอย่าใจดี พลางชี้มือไปที่แฟ้มที่อยู่ในตู้เอกสาร
‘ม 6/7 นายพรหมเทพ เดชานนท์ธากร 063-xxx-xxxx’ ฉันกดเบอร์โทรผู้ปกครองลงไปในโทรศัพท์รอสักครู่หนึ่งก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งรับสาย
‘เออ สวัสดีค่ะ ผู้ปกครองของนายพรหมเทพรึเปล่าค่ะ ดิฉันเป็นครูที่ปรึกษาของนายพรหมเทพค่ะ’ ฉันไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากในสาย แต่ได้ยินเสียงคนตะโกนแว่วๆแทน
‘เฮียเพลิง!!!! ครูของไอเพชรโทรมา ไม่รู้ไปก่อเรื่องอะไรอีก’ ฉันรออย่างใจเย็นสักพัก ผู้ปกครองตัวจริงน่าจะมาคุยกับฉันแล้ว
‘ว่า’ เสียงผู้ชายเรียบเย็นชากรอกกลับมา
‘เอ่อ พอดีนายพรหมเทพ นำบุหรี่ไฟฟ้ามาขายในโรงเรียน ตอนนี้อยู่ที่ห้องปกครอง รบกวนเชิญผู้ปกครองมารับทราบพฤติกรรมนักเรียนที่โรงเรียนด้วยนะคะ’ ปลายเสียงเงียบไปอึดหนึ่ง แต่ฉันคิดว่ามันนานมากกกก เพราะลุ้นว่าเขาจะตอบว่างัย
‘ไอโจ มึงไปเป็นผู้ปกครองให้ไอเพชรหน่อย มันโดนเชิญผู้ปกครอง กูไม่ว่าง’
ฉันเม้มปากเบาๆ ผู้ปกครองของนายพรหมเทพ พูดจาไม่ดีเลย ขนาดฉันเป็นครู เขาควรเกรงใจฉันกว่านี้ซิ ฉันคิดอย่างเคืองๆ เพราะคนเป็นครู ปกติชาวบ้านที่เป็นผู้ปกครองจะให้เกียรติและเคารพครูมาก
‘เอ่อ รบกวนผู้ปกครองจริงๆ มาได้มั๊ยค่ะ จะได้ร่วมกันพูดคุยแก้ปัญหาให้กับนักเรียนจริงๆ นะคะ’ ฉันกลั้นใจพูดไป ผู้ปกครองของนายพรหมเทพ น่าจะอายุมากกว่าฉันแน่เลย พ่อเขารึเปล่า?
‘ฉันไม่ว่าง ส่งลูกน้องไปก็เหมือนกันแหละ’
ปลายสายตอบแบบเย็นชาติดจะแกมรำคาญ เอ๊ะ!!! เพราะแบบนี้งัย ลูกถึงมีปัญหา เพราะพ่อก็ไม่ได้สนใจลูกเท่าที่ควร พอเกิดอะไรขึ้นก็โยนปัญหาให้โรงเรียน แต่พอโรงเรียนทำโทษก็มาเอาเรื่องครูที่โรงเรียนอีก ฉันหนักใจจริงๆ
‘ก็เพราะผู้ปกครองไม่สนใจลูกหลานแบบนี้งัยค่ะ นายพรหมเทพเลยมีปัญหา คุณพ่อกรุณามาเองนะคะ ถ้าอยากจะร่วมกันแก้ปัญหาให้ลูกจริงๆ’ ฉันพูดเสียงเข้มขึ้นไปบ้าง ฉันเป็นครูนะ จะมาพูดไม่ให้เกียรติกันได้ยังงัย ถึงแม้ฉันน่าจะอายุน้อยกว่าก็เถอะ
‘หึ ครูที่โรงเรียนเดี๋ยวนี้ปากดีนะ’ ปลายสายทำเสียงไม่พอใจกลับมา
‘ก็ผู้ปกครองเป็นแบบนี้งัยค่ะลูกถึงมีปัญหา’ ฉันสวนกลับไปบ้าง แต่ไม่รู้เขาจะได้ยินรึเปล่า เพราะฉันได้ยินแค่เสียง ตรู๊ด.. เป็นสัญญาณว่าสายตัดไปเรียบร้อยแล้ว
‘ไอ้!!!!’ ฉันอยากจะวีนนะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นครู เห้อ ปัญหาสังคมจริงๆ
‘ครูนลินนา ทำไมมาเครียดมาเลยครับ ผู้ปกครองเขาว่ายังงัยบ้าง’ ครูสมคิดเอ่ยถาม เมื่อเห็นเธอเดินหน้ามุ่ยกลับมา
‘พ่อเขาบอกว่า จะให้ลูกน้องมาแทนค่ะ’ แล้วก็วางสายใส่ลินเลย’
‘หึ’ เสียงพรหมเทพหัวเราะเบาๆในลำคอ ฉันหันไปมองแรง กวนตีนพอกันทั้งพ่อทั้งลูก ทำผิดแล้วยังมาลอยหน้าลอยตาอีก พลอยทำให้ฉันที่เป็นครูที่ปรึกษาลำบากไปด้วย มาวันแรกก็โดนรับน้อง รอประมาณชั่วโมงนึง กว่าผู้ปกครอง(กำมะลอ) ของอีกฝ่ายจะมา โรงเรียนก็ทำอะไรไม่ได้มาก แค่ตัดคะแนนความประพฤติซึ่งดูเหมือนนักเรียนจะไม่สะทกสะท้านอะไร และคาบต่อไป พรหมเทพก็เรียนของฉันพอดี ฉันเลยต้องเดินไปพร้อมกับนักเรียน แอบเห็นตรงหน้าอก มีรอยสักด้วย เห้อ เด็กหนอเด็ก ตอนนี้อ่ะ ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง วันหลังพอนึกเสียใจค่าลบแพงกว่าค่าสักอีก ฉันอดคิดอย่างคนหัวโบราณไม่ได้ ว่าไม่ชอบรอยสักเบย ผู้ปกครองอยู่ยังงัยไม่ได้ดูแลลูกให้ดีเลย สงสัยฐานะคงลำบาก มันแต่หาเงิน แต่ไม่ได้มีเวลาอบรมลูก