ตอนที่ 22
ทักทาย
หลายวันต่อมา
ยูเมะมองร่องรอยฟกช้ำที่เซนไคโร่ทำไว้ก่อนนอนทุกคืนด้วยความรู้สึกขยะแขยง เธอไม่เคยรู้สึกว่าร่างกายเธอมันน่ารังเกียจขนาดนี้มาก่อน เขาทำราวกับเธอเป็นเพียงสิ่งของที่อยากจะทำรอยจองเอาไว้ตรงไหนก็ได้ เธอเคยถามเขาถึงการกระทำในครั้งนี้ว่าทำไปเพื่ออะไร แต่คำตอบก็ได้มาแบบเดิมคือเธอเป็นของเขา และก็เพื่อแลกกับการที่เขาจะไม่แตะต้องเธอไปมากกว่านี้ โดยการทำรอยไว้บนตัวเธอในทุกๆ วัน
"ไปเปลี่ยนชุดสิ จะไปข้างนอกกัน"
"ไปไหนคะ" ยูเมะเอ่ยถามเซนไคโร่ด้วยสายตาเหม่อลอย
"ไปตัดชุด อีกไม่กี่วันจะมีงานเทศกาลดอกไม้ไฟแล้ว จะพาไปเที่ยว"
"หนูไม่อยากไป" ยูเมะบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เทศกาลดอกไม้ไฟเคยเป็นเทศกาลที่เธอชื่นชอบและเฝ้ารอให้มาถึงในทุกๆ ปี เพราะเธอจะออกมาเดินกินของอร่อยๆ ตามงาน ได้กินโมจิเจ้าโปรดได้ดูดอกไม้ไฟที่สวยงาม แต่ปีนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เธอไม่สามารถไปเจอผู้คนทั้งๆ
