ตอนที่ 23
แสดง?
เซนไคโร่เหลือบมองคนตัวเล็กที่นั่งเงียบมาตลอดทางกลับบ้าน ด้วยความสับสน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอยังพูดคุยกับคานาเอะอย่างเป็นกันเอง
"เป็นอะไรไป จู่ๆ ก็นั่งเงียบ"
"แล้วปกติหนูพูดเยอะเหรอคะ"
"ก็เห็นเมื่อกี้ยอมพูด หรืออยากเล่นกับนาเอะจัง จะได้ชวนมาเล่นที่บ้านจะได้ไม่เหงา"
"ว่ากันว่าในนิยายเรื่องหนึ่งถ้าพระเอกโง่ นางเอกต้องเป็นคนฉลาด เพราะถ้าโง่ทั้งสองคนเนื้อเรื่องมันจะดูน่ารำคาญว่าไหมคะ"
"หมายความว่ายังไง"
"หมายความตามที่พูดนั่นแหละค่ะ ถ้าเซนไคซังไม่ชอบผู้หญิงแบบหนู หนูก็ไม่ชอบผู้ชายแบบเซนไคซังเหมือนกันค่ะ" ยูเมะหันไปตอบกลับด้วยสายตาราบเรียบ หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงแค่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประกอบ และคานาเอะเป็นนางเอก แต่ในเมื่อตอนนี้เธอกลายเป็นตัวละครหลักที่ถูกกระทำ เธอก็ไม่มีอะไรจะเสีย นอกจากลุกขึ้นมาทำให้ทุกคนได้เห็นตัวตน และความสำคัญของเธอ ถึงแม้อาจจะไม่ได้รับกลับมาในบท
