คล้อยหลังเจ้าเด็กน้อยช่างจ้อประจำหมู่บ้าน เอิงเอยจึงเดินกลับมาหาเจ้าของร่างสูงที่ยังคงยืนรออยู่ที่เดิม พันเพลิงมองหน้ากันราวกับมีเรื่องในใจแต่ไม่ยอมพูด นั่นทำให้หญิงสาวต้องเป็นฝ่ายถามเขา
“มีอะไร จ้องหน้าพี่ทำไม”
“เปล่าครับ แค่รู้สึกว่าผมอาจจะเจอเหตุผลที่อยากแต่งงานกับพี่น่ะ” เขาว่า ทำเอาเธออึ้งไม่น้อย อะไรทำให้เขาคิดแบบนั้นล่ะเนี่ย
“หะ...เหตุผลคืออะไรเหรอ” เธอถามในใจก็ลุ้นกับคำตอบไม่น้อย
“เพราะพี่เป็นคนใจดี มีน้ำใจ ใคร ๆ ก็ดูชอบพี่ไปหมด แบบนี้ใช่ไหมผมถึงชอบพี่...จนอยากแต่งงานกับพี่” พันเพลิงเอ่ยมา แต่มันไม่ใช่หรอก เขาไม่ได้รู้จักเธอเลยสักนิด หยุดเพ้อเถอะพ่อหนุ่ม!
“งั้นเหรอ...จะว่าไปก็เซอร์ไพรส์อยู่นะ เพราะนายไม่เคยพูดเลยแฮะว่าชอบพี่ที่จุดนี้” เธอยิ้มรับแกน ๆ ให้เขาเข้าใจว่ามันเป็นการพูดกันครั้งแรกดีกว่า ไม่อย่างนั้นเขาคงซักไซ้ไม่เลิก
“แล้วเราคบกันได้ยังไงครับ” พันเพลิงดูสับสนไม่น้
