“เราก็ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนี่ครับ มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เราจะโดนตัวกัน พี่เอย...ผมอยากสัมผัสตัวพี่แบบที่ไม่ต้องขอ บางวันก็อยากกอด อยากหอม แต่เพราะพี่บอกว่าผมไม่เคยทำ ผมเลยไม่รู้ว่าทำไมมันถึงน่าหงุดหงิดขนาดนี้” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าไม่เข้าใจ แต่เธอสิไม่เข้าใจมากกว่า เพราะระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันสั้นมาก อะไรทำให้พันเพลิงอยากกอดอยากหอมเธอจนรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้ล่ะ
“พันเพลิงคือว่า...” เภสัชสาวกระอักกระอ่วนไม่น้อย พยายามจะหาทางออกให้กับเหตุการณ์นี้ ทว่าเขากลับหยัดกายลุกขึ้นเสียก่อน
“นั่นนายจะไปไหน คือว่าพี่...”
“ผมแค่บอกครับ อย่าใส่ใจเลย ผมไม่ได้อยากบังคับใจพี่ เตรียมที่นอนไว้นะครับ ผมขอลงไปหาอะไรเย็น ๆ ในตู้ดื่มหน่อย” จู่ ๆ เขาก็ตัดบทเธอเสียอย่างนั้น แถมยังเดินหน้าตึงลงไปเฉยเลย ไม่พอใจอย่างนั้นเหรอ ทำไมถึงทำหน้าเหมือนถูกเธอทำร้ายใจแบบนั้นล่ะ
ตืด...ตืด!
[พี่ผึ้ง...กำ
