ช่วงสายวันถัดมา...พระนายที่ตั้งใจว่าจะมาเจอกับน้องชายของเขา เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าคนที่กายและแสนซนพูดถึงนั้นใช่พันเพลิงจริงหรือไม่ก็ต้องผิดหวังเมื่อป้ายหน้าประตูยังคงขึ้นว่า ‘Close’ ไม่รู้เลยว่าเภสัชสาวไปไหนแต่เช้า ทำไมป่านนี้ยังไม่เปิดร้านอีก
“สายแล้วนะ ทำไมคุณหมอไม่เปิดร้านหว่า” แสนซนพึมพำพลางเดินมาส่องตามหน้าต่างประตู แต่ก็มองไม่เห็นอะไรเลย เพราะเอิงเอยดึงม่านมาปิดเอาไว้นั่นเอง
“อ้าว! นั่นใครน่ะ มาลับ ๆ ล่อ ๆ อะไรที่ร้านหมอเอย” ขณะนั้นก็มีชาวบ้านเดินผ่านมาพอดี ทำให้ทั้งสี่เดินมาสอบถาม
“เอ่อ! พอดีว่าพวกเราจะมาซื้อยาน่ะครับ แต่ดูเหมือนว่าร้านจะยังไม่เปิด” กายอธิบาย
“อ๋อ! ถ้ายังไม่เปิดแบบนี้บางทีหมอเอยอาจจะขึ้นไปบนภูก็ได้ ยังไงค่อยมาใหม่แล้วกัน รอไปก็ไม่เจอหรอก” ชาวบ้านรายนั้นว่า
“คุณหมอจะขึ้นภูไปทำอะไรคะ” แสนซนอดถามไม่ได้
“เก็บสมุนไพรน่ะ ว่าแต่พวกเอ็งดูไม่คุ้นหน้าเลยนี่หว่า ไปไงม
