...
ไม่รู้ว่ามิ้งเผลอหลับไปด้วยตอนไหนและนานเท่าไหร่ รู้ว่าตั้งแต่เริ่มนอนก็เห็นน้ำเหนือสะดุ้งตื่นหลายครั้งแล้วกระชับกอดเธอไว้ก่อนจะหลับไปใหม่โดยที่เธอไม่พูดอะไร ท่าทางหวาดระแวงและกลัวของเขาทำให้มิ้งสะท้านในอก รู้สึกสงสารอย่างไม่อยากเชื่อว่าหมาบ้าน้ำเหนือจะอยู่ในสภาพแบบนี้ได้
กว่าจะหลับสนิทจนเธอหลับตาก็เล่นเอาสะดุ้งตามๆ ไป รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อีกฝ่ายนอนไม่นิ่ง บิดรัดขยับกายจนเธออึดอัดไปด้วย พอลืมตาขึ้นมาถึงได้เห็นว่าคนที่หลับอยู่กลับขมวดคิ้วมุ่น เหงื่อออกตามกรอบหน้าและลำตัวเต็มไปหมดทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ
“น้ำเหนือ” ขยับตัวนั่งเรียกน้ำเหนือขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปจับแขนเขา
ตัวร้อนกว่าปกติ ลองเปิดเสื้อล้วงเข้าไปร้อนกว่าแขนข้างนอกที่ถูกแอร์จนทำให้เย็น พอจะลุกไปหาผ้ามาเช็ดตัวก็ถูกฝ่ามือใหญ่คว้าจับไว้ไม่ปล่อย
“มิ้ง” เรียกเธอขึ้นโดยไม่ได้ลืมตา แต่พอเธอไม่ได้นอนเบียดเขาเหมือนก่อนหน้าทำให้เห็นว่าอีกฝ่
