...
หลังจากรอจนลมหายใจกลับมาเป็นปกติน้ำเหนือก็ถอนตัวออกพร้อมกับน้ำขาวขุ่นของเขาที่ย้อนออกมาอย่างเห็นได้ชัดว่าเยอะแค่ไหน เขาอุ้มมิ้งลงจากเคาร์เตอร์วางเธอลงพื้น
“ตอนนี้ยังอุ้มมากไม่ไหว เดินเองนะ” บอกอย่างไม่อายว่าเรี่ยวแรงไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อน ซ้ำยังเหนื่อยง่ายมากจนทำได้รอบเดียวจอด
มิ้งไม่ได้พูดอะไรเดินไปที่ใต้ฝักบัวเปิดน้ำปรับน้ำอุ่นอาบพร้อมกับน้ำเหนือที่เดินไปซ้อนหลังเพื่ออาบน้ำไม่ต่างกัน ช่วยถูกายเนียนให้มิ้งด้วยอย่างฉวยโอกาสหาเศษหาเลย
แม้ไม่ได้มีศึกสวาทขึ้นอีกแต่ก็ใช้เวลานานกว่าปกติเมื่อน้ำเหนือเอาแต่จุ้นจ้านจับไม่หยุด
“คิดถึงซิกแพคอ่ะน้ำเหนือ” ขณะนอนบนเตียงมิ้งก็ลูบไล้ท้องน้ำเหนือแล้วพูดขึ้น คิดถึงไอ้ก้อนแข็งๆ ที่น่าสัมผัส
“เดี๋ยวปั้นให้ใหม่ไม่ยากหรอก” ปกติเขาออกกำลังกายประจำ สุขภาพเป็นรองความเพอร์เฟคมาก่อน แต่หนึ่งเดือนที่กินเหล้าเป็นอาหารไม่ได้ขยับทำอะไรก็หายไปอย่างง่ายดายตา
