สามนาทีต่อมา...
ติ่ง!
หลังจากที่ผมกับอาเธียรยืนดูรถในสนามแข่งที่เปิดตัวเตรียมการแข่งขันเสร็จไป จู่ๆ ก็มีคนส่งข้อความมาหาผม ผมก็เลยเปิดดูว่าใครส่งมาแต่พอเปิดดูเท่านั้นแหละ ผมก็ต้องหันไปมองไอ้เจ้าของข้อความที่นั่งทำหน้าตึงถลึงตาใส่ผมอยู่บนเก้าอี้ด้านหลัง ก็จะใครอีกล่ะครับถ้าไม่ใช่ไอ้มาร์ติน
มาร์ติน : เมื่อกี้ยิ้มเหี้ยไรของมึง
ผมอ่านข้อความพร้อมกับสลับมองหน้ามันแล้วก็ยกยิ้มมุมปากขำกับข้อความของมันแล้วก็สีหน้าตึงๆ ของมันตอนนี้ ก่อนจะพิมพ์ส่งกลับไปว่า
ไคโร : ไม่เสือกดิ
พิมพ์จบไปแค่นั้น ผมก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม ก่อนจะหมุนตัวเดินลงไปหาแพรวาที่ขับรถเข้าบล็อกไปแล้ว โดยทำเป็นเมินและไม่สนใจไอ้มาร์ตินที่มองตามผมที่กำลังเดินออกไปข้างนอกตาขวาง
หึ เป็นไงล่ะ คนอย่างมันต้องโดนเอาคืนบ้าง จะได้รู้ว่าตอนมันทำกับผมมันน่าหมั่นไส้แค่ไหน
.
.
.
"เฮีย!"
ตึกตึกตึก
หมับ!
"เมื่อกี้ได้ด
