บทที่ 4 "รุกยกที่หนึ่ง"

1675 Words

ฟึบ! "ยัยเด็กบ้าเอ้ย มาเป็นลมอะไรตอนนี้ว่ะ" ไคโรบ่นพึมพำอย่างนึกรำคาญใจที่จู่ๆ ยัยเด็กที่ขอติดรถเขากลับมาด้วยก็ทำตัวน่ารำคาญ วอแวอยากขึ้นไปบนห้องของเขาด้วยแต่ดันมาเป็นลมเอาดื้อๆ ซะงั้น เขาพยายามเรียกชื่อตบแก้มเบาๆ ให้ตื่นแต่ยัยเด็กน่ารำคาญก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลยสักนิด สุดท้ายเขาก็เลยจำใจต้องอุ้มพาขึ้นไปที่ห้องของตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้ ติ๊ง! แพรวาแอบหรี่ตามองทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมกับกลิ่นก้านไม้หอมลัคชูรี่ลอยแตะปลายจมูกของเธอพอดี ทำให้เธอได้เห็นห้องที่กว้างขวางมากๆ กับตาตัวเองในที่สุด เท่าที่เธอเห็นแบบไม่ค่อยเต็มตาตอนนี้คือห้องกว้างมากแล้วก็ดูหรูหรามากด้วย ผนังกระจกสูงหกเมตรข้างหน้าตอนนี้ก็เห็นวิวตึกสูงระฟ้าในเวลากลางคืนได้แบบสวยมากด้วย อิจฉาเฮียเขาได้ไหมที่ได้ครองทั้งชั้นแบบนี้ ตุบ! "อ๊ะ!" "ตื่นแล้วก็กลับไปได้แล้ว" เดี๋ยวนะ เฮียเขารู้ได้ไงว่าเธอ... "ฉันไม่ได้โง่โดนเธอหลอกง่ายนะแพรวา ได้เห็นห้องของฉันแล้วก็กลับไปได้แล้ว" โอเค เธอคงต้องเลิกแกล้งแล้วละ เพราะคนที่ยืนทำหน้าทะมึนตึงหน้าโซฟาที่โยนเธอลงมาก่อนหน้านี้เริ่มยกมือเท้าเอวขึ้นมาแล้ว ฟึบ! "เฮียรู้ตั้งแต่แรกเลยเหรอคะว่าแพรแกล้ง" แพรวายัดกายขึ้นมานั่ง ก่อนจะเงยหน้าถามคนตัวสูงตรงหน้า "อืม" หน็อย แล้วที่ว่าเธอเป็นยัยเด็กบ้าเมื่อกี้ก็ตั้งใจว่ากันสินะ แสบเหมือนกันนะเนี่ยตาแก่ "เห็นห้องฉันแล้วก็กลับไปได้แล้ว" "ไม่เอาอะ แพรขอนั่งเล่นที่ห้องของเฮีย..." "ไม่ได้! ถามจริงเถอะ กำลังคิดจะทำอะไรอยู่ จู่ๆ ถึงได้มายุ่งวุ่นวายกับฉันแบบนี้" ไคโรหน้ายุ่ง อาการของเขาตอนนี้ทำเอาแพรวานิ่งค้างไปเลย เธอไม่เคยเห็นไคโรเหมือนจะหัวเสียแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง การที่จู่ๆ เธอเข้ามายุ่งวุ่นวายแบบนี้มันทำให้บุคคลตรงหน้าเธอรำคาญมากเลยสินะ ถึงได้ดูไม่สบอารมณ์ขนาดนั้นแต่ก็นั่นแหละ...ถามว่าเธอสนใจหรือสลดกับท่าทางและอารมณ์น่ากลัวพวกนั้นไหม ตอบเลยว่าไม่! "เฮียถาม แพรตอบให้ก็ได้ แพรอยากจีบเฮียอะ เฮียอนุญาตไหม" และเพราะเธอไม่สลดกับความน่ากลัวนั่นที่ถูกแผดออกมาจากคนตัวสูงตรงหน้า เธอเลยไม่เกรงกลัวที่จะบอกเขาว่าเธออยากจะจีบเขาไปตรงๆ แต่กับคนตัวสูงตรงหน้าเขากลับ "เธอว่าไงนะ!" เขากลับตกใจจนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินประโยคนั้นออกจากปากของเธอ "แพรอยากจีบเฮีย เฮียอนุญาตไหม" "ไม่!" "ว่าแล้วเชียว ว่าเฮียต้องตอบแบบนี้ แต่แพรไม่สนเพราะแพรชอบเฮีย" โกหก ที่เธอพูดว่าชอบเฮียไคโรเธอก็แค่โกหกอีกฝ่ายเฉยๆ ความจริงแล้วเธอไม่ได้ชอบ แต่ที่ต้องบอกแบบนั้นก็เพื่อทำให้อีกฝ่ายหวั่นไหวกับคำพูดของเธอเฉยๆ เย็นชานักใช่ไหม เธอจะคอยดูว่าจะเย็นชาได้สักกี่น้ำ เธอจะเต๊าะผู้ชายคนนี้ให้เสียความเป็นตัวของตัวเองไปเลย คอยดูเถอะ "ดูท่าทางเธอจะไม่เข็ด" แพรวานิ่งค้างไปทันทีที่คนตัวสูงตรงหน้าหยิบเรื่องน่าอายในอดีตขึ้นมาพูดให้เธอนึกถึงเรื่องราวตอนนั้นอีกครั้ง เหอะ เหอะ เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ เล่นพูดถึงอดีตที่น่าอายของเธอแบบนี้เลยเหรอ ตาคนบ้าเอ้ย! เธอต้องขออนุญาตเปิดความลับและเท้าความ ความน่าอายของตัวเองย้อนไปเมื่อสี่ปีที่แล้วก่อน เพื่อไม่ให้ทุกคนงงไปมากกว่านี้ว่าทำไมเธอถึงดูอยากจะเอาชนะผู้ชายที่ชื่อไคโรขนาดนี้ ก็เพราะเรื่องนี้นี่แหละ...ตอนเธออายุประมาณสิบหกปี วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ ด้วยความที่เธออยากลองมีแฟนครั้งแรก เธอก็เลยซื้อดอกไม้แล้วเอาไปมอบให้เฮียไคโรพร้อมพูดว่า 'แพรชอบเฮียค่ะ' แต่สิ่งที่เธอได้กลับมาจากคนใจร้ายตรงหน้าตอนนั้นคืออะไรรู้ไหม เฮียไคโรพูดกับเธอว่า… 'เธอควรตั้งใจเรียนให้ได้เท่าเรื่องไร้สาระพวกนี้สักครึ่งหนึ่งก็ยังดี' ใช่ค่ะเขาพูดแบบนั้น แถมพูดจบเขาก็เดินหนีเธอไปเลย ไปแบบไม่หันกลับมา ไม่ไยดี ไม่ให้เธอได้ตั้งตัวว่าจะต้องพบเจอกับความเย็นชานั่นขนาดนั้นด้วย และเพราะเหตุการณ์นั้น หลังจากนั้นเธอก็ไม่ปลื้มผู้ชายที่ชื่อไคโรอีกเลย เพราะเขาทั้งเย็นชาและใจร้ายกับเธอที่สุดไงล่ะ! แต่ตอนนี้ คืนนี้ เธอจะทำให้ผู้ชายเย็นชาคนนี้ยอมสยบศิโรราบต่อเธอให้ได้! "แล้วทำไมคนอย่างแพรต้องเข็ดด้วยละคะ" หมับ! จุ๊บ! นัยน์ตาคมดุเบิกค้างทั้งสองข้าง ทุกอย่างค้างตึงอยู่กลางอากาศไปชั่วขณะ หลังจากที่จู่ๆ ก็ถูกริมฝีปากนุ่มของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าก่อนหน้านี้โฉบฉวยลงมาดื้อๆ แพรวาโอบรอบคอของไคโรไว้แล้วดูดดึงขยับริมฝีปากของตัวเองบนริมฝีปากของคนที่ชอบแสดงท่าทางเย็นชาใส่เธอมาตลอดอย่างช้าๆแต่ค่อยๆเพิ่มความเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกเธอก็แค่จะทาบลงไปเฉยๆ แต่เพราะความหมั่นไส้ที่มีมากจนล้นออกมา เธอจึงมอบจูบอันดูดดื่มพยายามจะทำให้อีกฝ่ายอยู่ไม่เป็นสุขแทน พลั่ก! "ทำบ้าอะไรของเธอ!" มือใหญ่ดันไหล่เล็กออกห่างพร้อมตวาดถามเสียงดังอย่างไม่พอใจออกไป "จูบเฮียไง จูบแบบเร่าร้อน แพรว่าเฮียน่าจะชอบ" เฮอะ ยัยเด็กบ้านี้เธอโตพอจนกล้าที่จะลองดีกับเขาแล้วสินะ จูบเร่าร้อนงั้นเหรอ โคตรไร้สาระสิ้นดี "อย่าทำตัวแก่แดดนักได้ไหม กลับไปได้แล้ว" ไคโรหน้ายุ่งไล่แพรวาออกจากห้องสีหน้าเกรี้ยวกราด เขาโคตรเบื่อและรำคาญมากเวลาที่เจอผู้หญิงชอบทำตัวน่ารำคาญวิ่งเข้าใส่ตัวเองแบบนี้ แถมเมื่อกี้นี้ ยัยเด็กบ้าจอมแสบนี้ก็ขโมยจูบของเขาไปอีก ทำตัวเป็นภัยคุกคามตั้งแต่เด็กยันโตเลยแม่ง! "ไม่กลับ แพรไม่กลับ" แพรวากอดอกตัวเองยืนกรานเสียงแข็งที่จะไม่กลับออกไป ต่อให้คนตรงหน้าจะทำหน้าโกรธเดือดดาลกับเธอแค่ไหนเธอก็จะไม่ออกไปจากที่นี่เด็ดขาด! "ถ้าเธอไม่ออกไปจากห้องของฉันดีๆ ฉันจะเรียกการ์ดขึ้นมาลากเธอออกไปจากห้อง" "ถ้าเฮียไม่กลัวว่าจะโดนอาพริกไทยกับอาโยธาดุละก็ ก็เรียกขึ้นมาเลย" คนตัวเล็กกว่าท้า! เพราะแพรวาสนิทกับผู้ใหญ่ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กๆ ก็เลยได้รับความเอ็นดูเสมือนลูกหลานของตนเองเป็นพิเศษ เวลาที่แพรวาโดนเมินหรือเย็นชาจากไคโรจนน่าโมโห เธอมักจะวิ่งไปฟ้องผู้ใหญ่ทั้งคู่ให้จัดการคนนิสัยไม่ดีอย่างไคโรทันที ไคโรจึงสลดทุกครั้งเวลาเอ่ยชื่อพ่อแม่ของตัวเองออกมา... อย่างตอนนี้ก็เช่นกัน ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติแสดงอาการสลดลงเล็กน้อยหลังจากที่ยัยตัวดีตรงหน้าเอ่ยชื่อผู้บังเกิดเกล้าออกมา ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็วในภายหลัง "แล้วเธอจะเอาไง นี่มันพื้นที่ส่วนตัวของฉัน หยุดทำตัวน่ารำคาญได้ไหม" "ไม่อยากให้แพรทำตัวน่ารำคาญ งั้นเฮียก็มาเป็นแฟนแพรสิ แพรอยากครอบครองเฮียอะ" "ไร้สาระ" "ไร้สาระ? ถามจริงเถอะ เฮียไม่ชอบผู้หญิงหรือไงถึงได้ชอบแสดงออกว่ารังเกียจแพรตลอดเวลาอะ เฮียไม่ชอบให้แพรเข้าใกล้เพราะเฮียเป็น..." อุ๊บ! เสียงหวานถูกกลืนหายเงียบไปหลังจากที่ถูกริมฝีปากของคนที่หันหลังเตรียมจะเดินหนีก่อนหน้านี้ หมุนตัวจับใบหน้าแล้วปิดปากด้วยริมฝีปากของเขาแทน แถมรอบนี้ไม่ใช่เป็นการทาบริมฝีปากไว้เฉยๆ ด้วย ไคโรบดจูบริมฝีปากนุ่มของแพรวาอย่างเร่าร้อน ไม่มีความอ่อนโยน ไม่มีความปรานี มีแต่ความดุดันและความหยาบกระด้างเท่านั้น พลั่ก! "พอใจเธอหรือยัง" ไคโรเอ่ยถามเสียงแข็งปนหอบออกไปอย่างหงุดหงิด หลังจากที่ถอนริมฝีปากออกแล้วผลักร่างกายของแพรวาออกห่างจากตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะตวัดสายตาจ้องคนตัวเล็กกว่าตรงหน้าตาแข็งขณะที่กำลังใช้นิ้วโป้งเช็ดริมฝีปากล่างของตัวเองไปด้วย แต่คนถูกถามอย่างแพรวากลับยืนนิ่งตาค้างไม่ไหวติงเพราะกำลังตกใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ไคโรที่เห็นอาการนั้นของแพรวาจึงถอนหายใจเหนื่อยหน่ายออกมาก่อนจะหมุนตัวเดินหนีขึ้นห้องนอนบนชั้นสองไปแทน ปล่อยทิ้งไว้แค่แพรวาที่ยังยืนนิ่งตัวแข็งทื่อกับริมฝีปากที่ยังเห่อร้อนไม่หายอยู่คนเดียวต่อไป ตอนนี้เขาไม่สนแล้วว่าคนที่เขาจูบไปเมื่อกี้จะกลับออกไปจากห้องของเขาหรือไม่ เพราะสภาพนั้นที่เขาเห็นเมื่อกี้ไม่น่าจะได้ยืนในห้องของเขานาน ดีไม่ดีอาจจะวิ่งหนีกลับห้องตัวเองจนฝุ่นกระเจิงไปแล้วก็ได้ หึ อวดดีแต่พอโดนจูบกลับบ้างกลับสติหลุด โคตรอ่อน!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more